Нема среќно детство без игра. Играта е неизбежна потреба за децата, како родителската љубов и витаминот Д. Децата не само што сакаат да играат – тие мора да играат, а сето тоа за подобро да го разберат светот и подобро да се подготват за животот. Децата преку игра се обидуваат да го разберат и да го обработат она што се случува околу нив, она што го научиле, виделе, со што практикуваат нови вештини, интеракција со другите.
А науката вели дека така воедно и стануваат поуспешни подоцна во животот.
Имено, истражувањата веќе покажаа дека играта на преправање е многу важна за когнитивниот развој на детето. Д-р. Дори Берген од Универзитетот во Мајами во својата студија докажала дека децата кои долгорочно немаат можност да играат, псолабо напредуваат, односно дека тоа лошо влијае на развојот на нивната писменост, математички и научни вештини. Кога децата се изложени на траума, тие привремено се затвораат, а тоа кај нив ја спречува способноста за природна склоност за игра.
Кога детето не игра доволно и кога е “затворено“ на овој начин, ја губи способноста да ги именува своите чувства и искуства, па едноставно се исклучува од реалноста. Доколку нема симболична игра, развојот на апстрактното размислување, решавањето проблеми, развојот на јазикот и академските вештини кај детето ќе доцни.
Друго истражување докажало дека социјалната игра не само што ја зголемува љубовта на децата за учење, односно го прави учењето блиско до децата, туку дури и го намалува нивото на насилство од врсници.
