Децата седат многу часови секој ден – дали на училиште, дома или на разни воннаставни активности. Сите знаеме дека физичката активност е добра и важна за децата, а повторно и сите сме свесни дека повеќето деца не се доволно активни.
Сепак, се чини дека не сме целосно свесни колку лоши последици има недостатокот на физичка активност врз децата, а на тоа предупредуваат и научниците по новата студија.
Меѓународна група на научници открила дека физичката активност кај децата помага да се намалат симптомите на депресија и анксиозност. Ова е особено важно за децата со аутизам и нарушување на вниманието и хиперактивност (АДХД), за кои е утврдено дека имаат значително поголем ризик за развој на ментална болест отколку здравите деца. Трудот е објавен во списанието Journal of Autism and Developmental Disorders (JADD).
Во анализата на податоците од големото Национално истражување за здравјето на децата, истражувачите откриле дека децата со аутизам и АДХД кои биле физички активни имаат помали шанси за појава на симптоми на анксиозност и депресија отколку нивните помалку активни врсници. Меѓу децата со аутизам, 69 отсто од физички неактивните деца страдале од анксиозност, додека кај децата кои биле физички активни барем еден ден во неделата, оваа бројка паднала на 55 отсто. Кај децата со АДХД, физичката активност исто така била поврзана со пониски нивоа на анксиозност.
Научниците откриле дека депресијата е исто така поретка кај децата кои биле физички активни.
На пример, кај децата со аутизам, 39 проценти од физички неактивните деца страдале од депресија, додека кај оние кои биле физички активни еден до три дена во неделата, оваа бројка паднала на 29 проценти, а кај оние кои биле активни четири до седум дена недела, оваа бројка падна на 10 проценти, на 23 проценти.
Авторот на студијата Ејми Акардо и нејзините колеги ја истакнаа важноста од понатамошни истражувања за да се разбере како физичката активност влијае на менталното здравје, а исто така го привлече вниманието на потребата да се следи менталното здравје на децата со аутизам и АДХД.
Иако наодите укажуваат на поврзаност помеѓу физичката активност и менталното здравје, тие не докажуваат причинско-последична врска. Можно е анксиозноста и депресијата да ја ограничуваат способноста на децата да се занимаваат со физичка активност, но потребни се дополнителни истражувања.
