Често во лутина на децата им кажуваме реченици што им нанесуваат повеќе штета отколку што можеме да замислиме. Нам тие реченици ни изгледаат безопасни, но долгорочно можат да остават длабоки траги на детската психа.
Многу луѓе во возрасниот период, кога ќе се најдат кај психотерапевт поради потешкотии во остварувањето на партнерските односи или поради недостаток на самодоверба, што им станува пречка да преземат некои важни чекори во животот, се сеќаваат на речениците кои често им биле кажувани во детството. Како возрасни, во својата глава и понатаму се борат со невистините за себе што ги примиле од нивните родители.
Психотерапевтите, затоа, предупредуваат дека е важно да се внимава на речениците кои секојдневно им ги кажуваме на нашите деца, бидејќи не можеме со сигурност да знаеме како детето ќе ги разбере и прими. Тие советуваат во комуникацијата со децата да ги избегнувате следните реченици или дури и теми.
Не му велете на детето дека е напорно!
Децата викаат, скокаат и ги уништуваат и најмалите нешта, но воздржете се да не ги нарекувате напорни. Нема сомнеж, детските реакции можат да бидат напорни и интензивни, но тоа е дел од нивниот емоционален развој, а вие сте тука да им помогнете во тоа. Да ги научите како на здрав начин да се справат со нив и како да ги покажат на примерен начин.
Кога детето емотивно пребурно реагира, наместо да ги омаловажувате неговите чувства на кој било начин, вие кажете му: ‘Забележувам дека не се чувствуваш добро. Како можам да ти помогнам?’
Не му бранете да плаче!
Плачењето има терапевтски ефект, тоа е начин да се ослободите од чувствата како тага, разочарување, беспомошност, да ја изразите својата физичка и душевна болка и тоа не треба да се потиснува или брани. Оставете го детето да се исплаче, а потоа обидете се да разговарате. Ако му треба прегратка, прегрнете го.
Ако на детето му дадете слобода да плаче, тоа ќе ви верува кога се во прашање неговите емоции и нема да ги крие од вас.
Избегнувајте грди коментари за нивното тело
Ако го коментирате телото на детето, нарекувајќи го дебелко или слично, можете да го поттикнете детето да создаде лоша слика за своето тело, што е коренот на нарушувањата во исхраната. Избегнувајте да давате позитивни коментари и за тоа колку е слабо, бидејќи на тој начин му сугерирате на детето дека тоа ја одредува неговата вредност.
Психотерапевтите советуваат родителите да избегнуваат коментари и за сопственото тело пред децата, како: “Морам да држам диета!“, „Имам голем стомак“, „Колку се здебелив!“ бидејќи на тој начин им всадуваат погрешно вреднување на нивните тела.
