Не мора да бидете на секој тренинг на детето: Зошто родителското присуство понекогаш може да штети

Совети од олимписката шампионка Еби Вамбаш за поттикнување самостојност кај децата

Родителите не треба да се чувствуваат виновни ако не можат да присуствуваат на секој тренинг на своите деца. Всушност, нивното отсуство може да биде корисно, порачува Еби Вамбаш, двојна олимписка шампионка и поранешна фудбалерка на американската репрезентација. Според нејзините зборови, децата кои се занимаваат со спорт без постојан надзор на родителите често стануваат поотпорни, поодговорни и повеќе мотивирани одвнатре.

“Оставете ги вашите деца на тренинг, а вие отстапете,” советува Вамбаш, која денес е мајка на три деца. “Седнете во автомобил, прочитајте книга, прошетајте, направете нешто за себе, но немојте да стоите покрај теренот.” Таа објаснува дека на децата им е потребен простор да се изразат, да се обидат, да направат грешки, да ризикуваат и да учат без постојано да се чувствуваат набљудувани.

Доколку детето постојано гледа кон родителот, обидувајќи се да процени дали било доволно добро, го губи внатрешното мотивирање. Станува премногу насочено кон тоа како изгледа пред другите, а премалку кон сопственото искуство во играта. “Сакам децата да ја развијат својата внатрешна мотивација, да ја почувствуваат желбата за учење и напредок одвнатре,” порачува Вамбаш.

Самостојноста во детството гради успех во возрасната доб

Стручњаците се согласуваат дека поттикнувањето на самостојноста кај децата има клучна улога во нивниот развој. Невропсихологот Вилијам Стиксруд истакнува дека родителите не треба да се обидуваат да го обликуваат детето според својата слика, туку да му помогнат да открие кој сака да биде. “Нашата цел не е да го контролираме исходот, туку да им помогнеме на децата да сфатат што сакаат, каков живот сакаат да водат и како да дојдат до него. На тој начин ќе можат да ја преземат контролата над својот живот пред да го напуштат родителскиот дом,” вели тој.

Како да се однесувате на трибините?

Кога ќе одите да гледате натпревар, важно е да не давате совети за техника, брзина или сила. Наместо тоа, насочете ја вниманието кон однесувањето на детето како член на тимот. Похвалете ги моментите кога детето покажало емпатија, тимски дух или помогнало на другите.

“Не го истакнувајте резултатот, туку малите, важни победи кои немаат врска со бројот на голови,” советува Вамбаш. Прашања како “Дали денес забележа нешто посебно на теренот?” или “Дали некој беше особено добар соиграч?” можат да му помогнат на детето да ги препознае вредностите кои ги надминуваат победата и поразот.