Оставањето бебето да плаче, без утешување или земање во раце, не остава последици на личноста на детето, ниту на неговата способност да оствари односи со околината, потврдиле научниците од Универзитетот Ворвик. Тие истакнуваат дека ова може да има необична, добра последица – бебињата кои се оставани да плачат од раѓање, многу поретко и пократко плачеле на 18 месеци.
Во студијата учествувале 178 бебиња и нивните мајки, а однесувањето и нивните навики биле следени 18 месеци. Авторите на студијата ги поделиле семејствата на оние кои ги оставаат децата да плачат многу често, оние кои повремено ги земаат во прегратката и ги тешат, и оние кои секогаш ги земаат во раце и “интервенираат“ штом бебето заплаче.
Детално е анализирано однесувањето на овие деца во период од 18 месеци, и тоа со неколку видови на тестирање. Испитано е дали “трпела“ нивната блискост со мајката, или однесување, низ анализа на психолог. Набљудувано е и на кој начин децата се однесуваат кога мајката ќе излезе од просторијата и повторно ќе се врати, како и каква е секојдневната интеракција во текот на играта.
Децата кои биле оставани да плачат немале поинакви резултати од останатите деца. Но, по навршување на 18. месец, поретко плачеле од останатите деца и кога би заплачеле, побрзо се смирувале.
“Оваа студија е еден одговор на прашањето кое често ги мачи мајките, и поради кое се на мета на осуда на семејството или околината. Тврдењата за наводната штета за детето главно ги изнесуваат лица од околината кои немаат медицинско образование, ниту се психолози. Оваа студија покажа дека детето до 18 месец од животот, на ниту еден начин не страда во развојот, поради подолгото плачење’, истакнуваат авторите.
