Децата можат да одбијат да ги послушаат родителите од многу причини. Понекогаш се гладни, понекогаш уморни, а понекогаш едноставно не се расположени за соработка. Психологот Памела Ли објаснува дека ова е сосема нормална појава, особено кај бебињата и малите деца кои се уште не научиле да ги контролираат своите емоции. Како резултат на тоа, нивната непослушност или одбивање да соработуваат може да биде придружена со викање, изливи на гнев или бес, односно тантруми или некој друг вид на агресија што може да ги загрижи родителите.
За да се избегне да целата ситуација прерасне во многу поголем проблем отколку што е, психологот укажува на првото нешто што треба да го направи секој родител кога детето не сака да го послуша. Тоа е избегнување на секаков вид на казна, без разлика дали се работи за игнорирање, испраќање во соба, викање или физичко казнување.
Психологот нагласува дека ваквото однесување нема да даде никакви позитивни резултати. Напротив, може да направи повеќе штета отколку корист бидејќи детето само уште повеќе ќе се спротивстави на барањата на родителите. Покрај тоа, многу истражувања покажаат дека казнувањето кај детето предизвикува последици кои негативно влијаат на неговото ментално здравје.
„Мораме да правиме разлика помеѓу дисциплина и казна бидејќи двете не се исти. Да се дисциплинира значи да се подучи. Казнувањето не е единственото нешто што може да ги поттикне децата да учат од сопствените грешки, постојат многу поефикасни начини на подучување. На крајот од денот, сите сакаме да воспитаме деца кои добро расудуваат и ја прават вистинската работа кога не сме тука да им кажеме што да прават“, објаснува психологот.
