Кога родителот го гледа своето дете како се труди да се дигне во седечка положба или да стане на нозе, не смее премногу да му помага. Имено, кај моторичкиот развој на детето многу е важно да се знае дека се се одвива спонтано, според природните закони на движење.
Секое дете е во состојба самостојно да ги усвои моторичките работи, па затоа не е потребно да се учи да седи, да стои, да фаќа и да оди. Развојот на детето се одредува според одреден редослед, во одредени периоди.
Ако се форсира детето, на пример, да седи или да оди, го попречуваме неговиот развој. Најчеста грешка на нетрпеливите родители е пасивното седнување на децата. Тоа може да биде штетно за лумбалниот дел на ‘рбетот, оти детето во таа положба е нестабилно, па целото негово внимание е носочено на одржување на рамнотежа, што ја отежнува координацијата.
Исто така, при совладување на вештината на одење, не се препорачува користење на проодувалки или други помагала кои на детето му наметнуваат положба и со тоа му ускратуваат некои други развојни функции.
