За родителите често е тешко да го ограничат времето што децата го поминуваат играјќи видео игри, а да не заврши со кавга или чувство на казна. Но, детскиот психијатар д-р Џереми Чепмен нуди едноставен и ефикасен пристап кој може да им помогне на многу семејства.
Видео игрите можат да имаат и корист за децата – го поттикнуваат развојот на когнитивните вештини и логичкото размислување. Сепак, кога играњето преминува граници, децата може да ги запостават училишните обврски, домашните задачи или физичката активност, што е причина за загриженост кај родителите.
Наместо казна – награда однапред
Д-р Чепмен предлага времето за играње да не се одзема како казна, туку да се доделува како награда за однесувањето претходниот ден. На пример, ако детето во понеделник ги заврши сите задачи и се однесува пристојно, во вторник може да игра видео игри. Ако во вторник се однесува лошо, нема да ја изгуби можноста за играње тој ден, но нема да заработи играње за среда.
„Видео игрите се заработуваат ден претходно. Ако детето во понеделник ги заврши задачите и се однесува како што треба, во вторник има право да игра – 30 минути, еден час, колку што ќе одредите. Ако го повтори тоа во вторник, играта го чека и во среда“, објаснува д-р Чепмен.
Тој истакнува и дека родителите имаат клучна улога: „Возрасните ги поставуваат правилата. Ако детето во вторник не ги исполни обврските, не игра во среда, но има нова шанса да заработи време за игра во четврток.“
Зошто оваа метода функционира?
Овој пристап е особено корисен за деца со АДХД, аутизам и проблеми со однесувањето. Наместо да се чувствуваат казнети, децата учат дека со добро однесување можат да заработат награди. Овој пристап им помага и на децата кои имаат потреба од рутина – ненадејните промени, како одземање на нешто што го очекувале, може да ги вознемири емоционално. Д-р Чепмен, кој и самиот има АДХД, нагласува колку е важна конзистентноста и јасната структура.
Според препораките на експертите, децата од 2 до 5 години не треба да поминуваат повеќе од 1 час дневно пред екран, додека децата од 18 до 24 месеци можат да гледаат квалитетни содржини само во присуство на родителите. Децата помлади од 18 месеци не треба воопшто да користат екрани. За деца постари од 6 години, важно е времето пред екран да не го попречува сонот, физичката активност и другите дневни обврски.
