Ако неодамна сте станале мајка во 40-тите години, лесно е да се запрашате: дали уморот и раздразливоста се последица на постпородилниот период, особено ако доите, или можеби вашето тело веќе влегува во перименопауза?
Некогаш јасно се разликуваа новото мајчинство и менопаузата, но денес, со се поголем број жени кои раѓаат во 40-тите, границите се замаглени. Симптомите на перименопауза често наликуваат на оние по породувањето.
Хормоните – главен фактор
Постпородилниот период обично трае околу една година, додека перименопаузата – преодниот период пред крајот на менструацијата – може да трае и до десет години. И двата периоди се придружени со големи хормонални промени, особено намалување на естрогенот и прогестеронот, што влијае на расположението, сонот и енергијата.
Најчести постпородилни симптоми:
- Замор
- Промени на карличното дно и уринарна инконтиненција
- Промени на расположението
- Мозочна магла
- Промени на дојките поради доење
Најчести симптоми на перименопауза:
- Топлотни бранови
- Промени на расположението
- Нередовни менструации
- Проблеми со сонот
- Мозочна магла
Каде се преклопуваат?
Симптоми како низок либидо, губење на косата и зголемена анксиозност можат да се појават и по породувањето и во перименопауза. Доењето дополнително ја комплицира ситуацијата, бидејќи хормони како пролактин и окситоцин влијаат на врската со бебето и можат да го одложат враќањето на редовната менструација. Како што нагласува експертката за женско ментално здравје, Лорен Тетенбаум: „Многу жени истовремено се во постпартум и во перименопауза.“
Клучни разлики
Главната разлика е во траењето: постпородилните симптоми обично се смируваат во текот на недели или месеци по породувањето, додека перименопаузата се развива постепено и може да трае години. Постпородилните промени се нагли, додека перименопаузата се јавува полека.
Разбирањето на причината за симптомите овозможува соодветна поддршка и третман. Перименопаузата, на пример, нуди можности за хормонска терапија, додека постпородилниот период бара друг пристап, вклучувајќи поддршка за емоционалната и физичката адаптација.
Како што вели Тетенбаум: „Не чекајте симптомите да станат екстремни – важно е да ги слушате сигналите на вашето тело и да побарате помош на време.“
