ПСИХИЈАТРИТЕ ЈА ОТКРИВААТ НАЈЧЕСТАТА РОДИТЕЛСКА ГРЕШКА: Кога детето плаче, една работа никако не треба да ја правите

Психијатарите ја објаснуваат најчестата грешка што ја прават родителите кога нивното дете плаче - еве што треба, а што не треба да правите.

Д-р Вилу Џенкинс, канадско-американски психијатар која е специјализирана за детска психијатрија, ја открива најчестата грешка што ја прават родителите, барем според она што таа го гледа – им велат на децата „немој да плачеш“.

“Кога ќе му кажете на детето да не плаче, му испраќате порака дека неговите чувства не се валидни. Плачењето е природен начин за изразување на емоциите и важно е децата да се чувствуваат безбедно за да покажат како се чувствуваат”, објаснува Џенкинс.

Нејзин совет е наместо тоа да му каже на детето: „Во ред е да бидеш тажен/а, ајде да разговараме за тоа“.

Д-р Ешли Пагенкоф пак додава дека плачењето е „развојно соодветно“ на која било возраст. Плачењето е механизам кој ослободува окситоцин и ендорфин, два „добри хормони“ кои му помагаат на детето да се чувствува посмирено. Сочувствителната реакција на родителите на солзите на детето може да ја зајакне нивната врска.

„Истражувањата покажуваат дека одговорот на родителот на солзите на детето влијае на тоа како детето ги регулира своите емоции“, додава д-р Пејенкоф. „Со текот на времето, ако реакцијата на родителот е постојано негативна, детето на крајот нема да може добро да ги регулира своите емоции“.

Нејзин совет е да одговорите на детските солзи со фраза, како на пример: „Во ред е да плачеш. Ајде да земеме неколку длабоки вдишувања заедно“ или „Знам дека ти е тешко во моментов, жал ми е што минуваш низ ова. Јас сум тука, со тебе.“ или „Ова е навистина тешко, но ти можеш да го пребродиш“.

Институтот Готман, каде што се обучуваат терапевти, предлага да го научите вашето дете како да ги идентификува тригерите што предизвикуваат да се чувствува тажно.

По епизодата на плачење, експертите ве советуваат мирно да го прашате детето што се случило пред да почне да плаче. Дозволете му да ги именува своите чувства (како фрустрација или тага) и да препознае физички знаци, како тоа дека е вознемирено, црвено во лицето…

После тоа, разговарајте за тоа како да реагира на ситуации кои се тригер за него. Научете го некои техники за смирување, како длабоко дишење или броење до 10.