ПСИХОЛОГ СОВЕТУВА: Шест начини како да ја ублажите анксиозноста кај децата

Истражувањата покажале дека децата чии родители страдаат од анксиозност имаат поголема веројатност и самите да ја развијат, што е резултат на комбинација на генетика и фактори на околината

Анксиозноста е состојба која се карактеризира со чувство на напнатост и загрижувачки мисли. Покрај возрасните, знаци на анксиозност можат да покажуваат и децата. Затоа, разбирањето како да им се помогне на децата ефикасно да управуваат со анксиозноста е од клучно значење за нивниот емоционален развој и благосостојба, вели едукаторката за родителство, мајка и психолог, Џејми Блох. Во новата објава на Инстаграм, таа истакнува неколку начини на кои родителите можат да им помогнат на своите деца да се справат со анксиозноста.

Разбирањето како да им се помогне на децата ефикасно да управуваат со анксиозноста е од клучно значење за нивниот емоционален развој и благосостојба, вели едукаторката за родителство, мајка и психолог, Џејми Блох

Користете техники за пренасочување. Дајте им смирувачки предмет, како меко плишано мече и поттикнете ги да се фокусираат на позитивно и пријатно чувство.

Создадете смирувачка рутина. Развијте краток, смирувачки ритуал што можете да го правите заедно секогаш кога ќе се појави анксиозност, како што е смирувачка песна или кратка приказна.

Поттикнете го развојот на самодовербата и самопочитта. Користете афирмации како „безбеден сум“ или „можам да се справам со тоа“ и охрабрете ги децата да ги повторуваат тие фрази.

Обезбедете физичка утеха. Понудете прегратка, држете ги за рака или седнете блиску до нив. Понекогаш присуството на родителите може да биде доволно за утеха.

Одвлечете им го вниманието и пренасочете го. Предложете им активност што им се допаѓа на вашите деца, како цртање, играње одредена игра или читање книга. Понудете им избор на активности за да им дадете чувство на контрола над ситуацијата.

Направете безбедно катче во куќата. Уредете пријатно катче со смирувачки предмети како перници, ќебиња и омилени играчки каде децата ќе можат да избегаат кога ќе се чувствуваат преоптоварено.

„Истражувањата за анксиозноста покажале дека децата чии родители страдаат од анксиозност имаат поголема веројатност и самите да ја развијат, што е резултат на комбинација на генетика и фактори на околината. Затоа, важно е да се развиваат секојдневни навики не само за нашите деца, туку исто така и за нас. Кога управуваме со сопственото преоптоварување и анксиозност, ќе можеме да им пренесеме здрави вештини за управување со емоциите на нашите деца кои ќе им помогнат додека растат“, заклучува психологот.