Кога вашето дете ќе доживее испад на лутина и без во продавница или одбива да стане од кревет за на училиште, природно е да почувствувате порив да го прекорите и да објасните зошто таквото однесување е неприфатливо. Меѓутоа, психологот Керолин Флек, визитинг предавач на Универзитетот Стенфорд, тврди дека разговорот, барем во форма на критика, можеби не е најдобриот начин за промена на однесувањето.
Наместо тоа, таа препорачува родителите да се обидат да ги слушаат и да ги потврдат чувствата на детето: „Најважната работа што можеме да ја направиме како родители е да станеме повешти во потврдувањето“.
Кога детето ќе почувствува дека го слушате и не го срамите поради неговите чувства, тоа ќе биде повеќе спремно да го промени своето однесување.
„Целта е да се потврди емоцијата, а потоа да се фокусира на она што не е во ред“
Флек ја користи оваа стратегија и со своите деца. На пример, кога нејзината ќерка не сакала да си ги изврши обврските, наместо да ја кара, Флек ја прашувала зошто толку се нервирала кога морала да ја испразни машината за миење садови.
„Таа тогаш ми кажа целосно искривена верзија на она што се случило“, вели Флек. „Ме опиша како да сум врескала на неа и фрлала работи, а всушност само ја замолив да ја испразни машината за перење“.
Кога го слушате вашето дете и признавате дека никој не сака да ги извршува домашните работи, го елиминирате осудувањето од разговорот. Дури тогаш можете да објасните зошто се неопходни одредени одговорности.
„Целта е да се потврди емоцијата, а потоа да се фокусираме на она што не е правилно, а тоа е однесувањето што треба да се промени“, објаснува Флек.
„Вината поттикнува поправка, срамот поттикнува избегнување“
Децата кои растат во средина каде што нивните чувства постојано се игнорираат или негираат често развиваат чувство на срам. Според социологот и професор на Колумбија бизнис школа, Адам Галински, срамот не е продуктивна емоција.
„Срамот не поттикнува критичко размислување или решавање проблеми“, објаснува Галински. „Тој е парализирачки и дестабилизирачки.
Од друга страна, чувството на вина може да го мотивира детето да најде решение. „Вината води до поправка, додека срамот често води до избегнување“, додава Галински.
Кога ќе ги одделите чувствата на вашето дете од неговиот тантрум, можете да му покажете дека фрустрацијата и разочарувањето се природни, но дека секогаш можеме да избереме како ќе се однесуваме.
