Повеќето родители сакаат да воспитаат среќни и успешни деца. Психологот Ализа Пресман има речиси 20 години искуство во оваа област. Таа тврди дека родителите често занемаруваат една многу важна вештина, а станува збор за „внатрешната ефективност“.
Пресман објаснува дека внатрешната ефикасност е уверување на поединецот во сопствената способност да го направи она што е потребно за постигнување на целта. „Самодовербата може да гласи: „Јас сум неверојатен!“, но внатрешната ефикасност вели: „Имам сè што е потребно за да го сфатам ова и да го постигнам она што го зацртав“, изјави психологот.
Децата со силно чувство за внатрешна ефикасност имаат поголема веројатност сами на себе да си поставуваат предизвици и да вложат поголем труд. Наместо з асвоите неуспеси да ги обвинуваат надворешни околности или некаков непроменлив недостаток на талент, тие ќе се фокусираат на факторите кои се под нивна контрола.
За тоа да се случи, децата мора да бидат предизвикани на вистинското ниво. Секогаш кога се грижат дека не можат да направат нешто, родителите може да поттикнат начин на размислување, велејќи им: „Можеби засега не можеш да го направиш тоа, но ќе успееш“. Ако децата се чувствуваат под стрес или вознемиреност кога се соочуваат со проблеми, важно е прво да се решат овие физички реакции за да им се помогне да се справат со предизвиците.
Децата треба да се пробаат во нешто во што не се добри веднаш
Психологот вели дека родителите треба да ги поттикнуваат децата да испробуваат нови работи, дури и ако на почетокот не се успешни. „Наместо да им кажете „Вежбата чини совршенство“, бидејќи знаеме дека тоа не е секогаш точно, потсетете ги дека трудот е најважен“, истакнува таа.
Освен тоа, таа напоменува дека на децата не треба постојано да им се кажува дека згрешиле. Наместо тоа, можеме повторно да ги разјасниме упатствата, да го преформулираме прашањето , а потоа да ги оставиме да се обидат повторно. Исто така, кога ќе го препознаеме нивниот труд, упорност, самостојност и способност, треба да ги пофалиме.
Пресман наведува дека родителите треба да им ја објаснат на децата разликата помеѓу акција и резултат. „Доколку вашето дете добро напишало есеј, можете да кажете: „Забележав дека си направил скица. Се обложувам дека тоа е една од причините зошто си поминал толку добро“, објаснува таа.
Или пак, ако не направиле нацрт за есејот, можеме да им споменеме: „Забележав дека не си направил нацрт. Може да ти биде многу тешко да напишеш есеј ако го немаш. Ајде да се обидеме да го напишеме заедно“.
„Кога децата ќе сфатат дека нивните неуспеси не се резултат на трајни ограничувања, туку привремени предизвици што можат да ги надминат, тоа создава простор за иден успех и раст“, заклучува Ализа Пресман.
