Зборовите на родителите имаат неверојатна моќ. Тие можат да го поддржат детето да развие здрава самодоверба или да остават длабоки емоционални лузни. Иако многу секојдневни фрази може да изгледаат безопасно, нивната зачестеност и тон може да имаат долгорочни последици за развојот на децата. Еве седум фрази кои, според психолозите, родителите треба да ги избегнуваат за да ја зачуваат здравата и позитивна комуникација со своите деца.
1. „Ме разочара“.
Оваа фраза прави детето да се чувствува виновно и го поттикнува да мисли дека секогаш е неопходно да се исполнат очекувањата на родителите за да биде вредно. Детето кое ги слуша овие зборови може да развие страв од правење грешки и чувство дека неговите успеси не се доволно ценети.
2. „Зошто не можеш да бидеш како…“
Споредбата со другите создава чувство на инфериорност кај децата. Честото користење на оваа фраза може да предизвика завист и комплекси, правејќи го детето да чувствува дека никогаш нема да биде доволно добро.
3. „Престани да кукаш, тоа не е проблем“.
Кога родителите ги обезвреднуваат детските емоции, децата почнуваат да ги потиснуваат сопствените чувства и се повлекуваат во себе. Таквиот став може да доведе до тоа детето да се чувствува неприфатено или неважно.
4. „Премногу си чувствителен/а“.
Нарекувањето на детето пречувствително може да го натера да се срами од своите емоции и да ги гледа како слабости. Чувствата се нормални и децата треба слободно да ги изразуваат за да научат да управуваат со нив.
5. „Ништо не можеш да направиш како што треба“.
Оваа фраза поттикнува чувство на неспособност. Критикувањето на секој потег на детето може да го обесхрабри да пробува нови работи и да ја намали неговата верба во сопствените способности.
6. “Се срамам од тебе!”
Оваа изјава пренесува порака дека детето е срам за семејството, создавајќи чувство на вина и несигурност. Наместо тоа, родителите треба да ја насочат критиката кон однесувањето на детето, а не кон личноста на детето.
7. „Јас те одгледувам, а ти…“
Оваа фраза го манипулира чувството на должност кон родителите и му влева вина на детето. Ова може да го натера детето да чувствува дека неговите потреби не се важни во споредба со очекувањата на родителите.
Зборовите на родителите создаваат основа за самодовербата и емоционалната благосостојба на децата. Наместо да споредувате, понудете поддршка и признајте ја уникатноста на децата. Професионалната поддршка може да им помогне на родителите да развијат поздрави модели на комуникација со своите деца.
