Родителските навики што ги применуваме секојдневно можат силно да го обликуваат начинот на кој децата ја градат својата самодоверба и чувството за сопствена вредност. Стручњаците нагласуваат дека позитивната слика за себе се развива преку мали, повторувачки интеракции што им покажуваат на децата дека се видени, сакани и способни.
Особено важна улога има начинот на кој реагираме на нивните емоции, како ги поставуваме границите и колку им дозволуваме да учат преку искуство. Затоа детскиот психолог Џејми Блох истакна неколку родителски навики и практики кои долгорочно влијаат врз самодовербата на децата.
- Поврзете се преку чувствата: ова им помага на децата да ги именуваат и обработат емоциите, што создава силна емоционална основа.
- Бидете топли и доследни: љубезноста, топлиот тон и јасните граници им помагаат на децата да се чувствуваат сигурни и почитувани.
- Пофалете го трудот, а не личноста: фокусот е на процесот и упорноста, а не на изјави како „толку си паметен/паметна“.
- Поттикнувајте автономија: дозволете им да пробуваат нови работи со мали, безбедни ризици за да учат преку обид и грешка.
- Бидете одговорни во реакциите: присутноста, топлината и активното слушање го градат чувството на сигурна приврзаност.
- Прилагодете ги очекувањата според возраста: задачите треба да бидат предизвикувачки, но остварливи, за детето да го доживее успехот.
- Практикувајте свесно родителство: кратка пауза пред реакција помага да се задржи смиреноста, што го смирува и детето.
- Учете за раст и учење: грешките се претставуваат како можности за учење и развој на отпорност.
- Градете социјални вештини: покажувањето емпатија и поправањето на односите ги учи децата дека врските можат да се обноват.
- Бидете пример за самосочувство: покажувањето нежност кон себе ги учи децата да се однесуваат кон себе со разбирање.
Овие едноставни секојдневни навики, како што наведува Блох, можат долгорочно да им помогнат на децата да изградат постабилна самодоверба и вештини што им овозможуваат да се носат со предизвици, грешки и односи на поздрав начин.
„Самодовербата не е нешто со што децата се раѓаат – тоа е нешто што им помагаме да го изградат, момент по момент. Како мајка и психологинка, видов колку е лесно да се падне во начинот на размислување ‘морам да го поправам тоа’ – да се вклучиме за да ги спасиме, претерано да ги пофалиме или да ги заштитиме од непријатност. Меѓутоа, вистинската самодоверба расте кога ќе забавиме, ќе бидеме присутни и ќе им дозволиме да се обидат (па дури и да погрешат) на безбеден начин“, заклучува психологот.
