Според Американското психолошко здружение, анксиозноста е емоција која се карактеризира со чувство на напнатост, загрижени мисли и физички промени како зголемен крвен притисок. Луѓето кои страдаат од анксиозни нарушувања обично имаат повторливи наметливи мисли или грижи и затоа имаат тенденција да избегнуваат одредени ситуации. Ова нарушување може да се манифестира и со физички симптоми како што се потење, тремор, вртоглавица и забрзан пулс.
Меѓутоа, освен возрасните, знаци на анксиозност можат да покажат и децата. Затоа едукаторката за воспитување и детски психолог Џејми Блох предупредува за шесте најчести знаци на анксиозност кај децата.
- Физички телесни тегоби: болки во стомакот, пеперутки, главоболки.
- Избегнување на активности: децата не сакаат да прават нешто или да одат на одредени активности или места, на пример на училиште или на забава.
- Постојано барање на уверување: константно поставување прашања и појаснувања на иста тема.
- Зачестени и сериозни изливи на бес: нерасположение, раздразливост или плачење.
- Потешкотии со спиењето: потреба за поголем контакт со родителите во текот на ноќта, проблеми со заспивањето, задржување на сонот или рано будење.
- Немир или потешкотии со концентрацијата.
Телото има три природни реакции на стрес, истакнува психологот. Тие три одговори се: бори се, бегај и/или замрзни се. Овие одговори се физиолошка реакција на нашето тело што се јавува кога се чувствуваме загрозени. Тоа може да биде емоционално или физички.
„Овие реакции на стрес се важни и клучни за нашата безбедност и ни помагаат да се подготвиме и да се соочиме со закани, да побегнеме или да се скриеме од опасноста. Меѓутоа, децата и возрасните може да го предизвикаат овој одговот без оглед дали заканата или опасноста се реални или не“. Објаснува Блох.
Таа тврди дека на родителите им е полесно да препознаат и забележат борба и бегство кај децата бидејќи овие реакции можат да бидат пореактивни. Меѓутоа, одговорот „замрзни се“ е многу потешко да се забележи и препознае.
„Реакцијата ‘замрзни се’ вклучува различен физиолошки процес од борба или бегање. Оваа реакција предизвикува телото да премине во состојба на неподвижност“, вели психологот. Ова значи дека децата ќе изгледаат како да функционираат нормално, но многу побавно, што може да се манифестира како летаргија или мрзеливост.
„Ако не сме свесни за знаците и симптомите на замрзнување, случајно можеме да ги занемариме своите деца во време кога им требаме“, заклучува Блох.
