Во повеќето домови каде што има две деца, постари и помали, двајца браќа, две сестри или брат и сестра, често може да се слушнат расправии, викање, па дури и тепачки меѓу децата. Повеќето родители се надеваат и се трудат нивните деца да се фокусираат еден на друг со многу љубов, некои успеваат во тоа, додека некои се мачат да ги разделат во текот на играта. Зошто некои браќа и сестри секогаш се караат? Популарниот руски психолог Михаил Лабковски ја открива причината.
„Тоа е поради љубомора – обично постарото дете е љубоморно на помалото“ Најчесто тоа се случува вака: кога ќе се роди второ дете во семејството, фокусот се префрла на него, бидејќи е многу мало, беспомошно. А главната задача на родителите е да се погрижат постарите лица да не се чувствуваат омаловажено или лишено. Категорично е невозможно да му кажеш: „Сега си возрасен, голем“, објаснува психологот.
Тој укажа и на грешката што многу родители ја прават кога имаат постаро и помало дете, а тоа е попуштање на помалото и претерано ангажирање на постарото да се грижи за помалиот брат/сестра.
„Забрането е присилување на попуштање на малото. Ова предизвикува постарите да ги мразат помладите. Па, се разбира, не можете да го оптоварувате првороденото со грижите за бебето. Не зборувам за ситници кога треба да донесе чиста пелена или да ја дигне цуцлата што паднала.Обично постарите тоа дури и сакаат да го прават, со задоволство ја чувствуваат нивната вклученост во голема цел – грижа за мала личност. Но кога се принудени да седат со бебето на штета на нивните интереси, ги праќаат на улица да ги возат во количка, кога детето сакало да го помине ова време со другарите, ова е веќе надвор од границите“.
Кога ќе дојде до конфликт меѓу постаро и помало дете, Лабковски напоменува:
„Мислам дека треба да ги казните и двете во исто време. Викање и тепање – Оставете ги без слатки. Тоа навистина го зајакнува односот брат-сестра, всушност. Но, ова, се разбира, важи само во случаи кога децата се приближно еднакви – и физички и психички“.
Сепак, што да се прави кога само едното дете има изливи на бес, е немирно и хистерично, додека другото останува мирно. Тука е важно да се избегнат вообичаените фрази како „смири се“, но, како што објаснува Михаил Лабковски, обидете се со „помудар“ метод за смирување:
“Бидете трпеливи. Кога детето е хистерично, не му кажувајте: “Не плачи, се е во ред”. На овој начин го обезвреднувате проблемот на детето. Колку и да е тешко да го слушате плачот на детето, но обидете се да поставите прашање директно додека детето вика: „Што се случи, зошто врескаме?“ Кога ќе почнете да разговарате со детето, тоа се смирува, се опушта. Ако детето е постаро, замолете го да покаже зошто се чувствува така моментот“.
