Дали ви случило да го завршите оброкот и по само 20 минути вашето дете да ви рече дека е гладно? Всушност, колку пати тоа веќе се случило? Дали му понудивте нешто да изеде? Сигурно сте биле во дилема, дали е тоа добро или не? Еве што за ова објаснуваат нутриционистите.
Предучилишната возраст е период кога многу деца го користат изразот “гладен сум/гладна сум“ во моменти кога чувствуваат здодевност, осаменост, тага или било кое друго чувство кое не го разбираат или не можат да го искажат и објаснат. Доколку храната се користи за елиминирање на било која од наведените состојби, детето неминовно ќе воспостави врска помеѓу храната и чувствата кои немаат врска со реалната глад. Повторувањето на ови дејствија стануваат ритуал, кој подоцна е тешко да се отфрли се додека не се увиди релацијата и не се открие причината за “лажната глад“ која всушност претставува емотивна глад.
Кога детето ќе почне да се жали дека е гладно, а само што сте јаделе, свртете му го вниманието и прашајте го што правело во меѓувреме и дали сака да правите нешто заедно. Доколку брзо го прифати вашиот предлог и заборави дека е “гладно“, ќе знаете дека само му е потребно внимание. Ако сепак продолжи да се жали, тогаш е веројатно дека детето не јадело доволно за време на оброкот и дека навистина е гладно.
Иако се раѓаме со природен нагон за глад и ситост, со тек на времето учиме да ги изгасиме тие сигнали кои подоцна може да доведат до здравствени проблеми. Затоа е корисно и важно со децата да разговаарате за чувството на глад и ситост, и да им објасните на едноставен начин какво е физичкото чувство за овие два сигнала.
Децата кои знаат да ги разликуваат овие сигнали ќе можат да влијаат на количината храна што ја јадат, додека оние кои не умееат, имаат поголеми шанси да се прејадуваат и подоцна да имаат проблеми со телесната тежина.
