Да се биде родител не е секогаш едноставно, а понекогаш токму најмалите, секојдневни ситуации стануваат извор на фрустрација и недоразбирање.
Децата од основно училиште често доживуваат одредени родителски постапки како досадни, непријатни или засрамувачки. Тоа се оние ситни нешта што родителите ги прават без лоша намера — но децата ги излудуваат.
Иако родителите навистина се трудат најдобро што можат, постојат моменти кога дури и најневин коментар, забрана или претерана контрола може да предизвика лутина, срам или затворање во себе. Погледнете што најчесто ги нервира, засрамува или тера децата да молчат.
😠 Што ги лути
- Премногу контрола – постојано проверување на домашните задачи, облеката или начинот на кој го поминуваат слободното време.
- Неправедни споредби – споредување со браќа, сестри или соученици: „Зошто не си како Иван?“
- Преголем број правила и забрани – ограничувања околу телефонот, видео игрите или излегувањата со пријатели.
- Постојани забелешки и критики – дури и кога ќе направат нешто добро, вниманието често оди на ситните грешки.
- Не ги слушаат – кога се обидуваат да објаснат како се чувствуваат, а родителот веднаш ги прекинува или не го сфаќа нивното мислење сериозно.
😳 Од што им е срам
- Јавно посрамување – критики или коментари пред пријатели, во училиште или на социјални мрежи.
- Неприкладно однесување на родителите – кога родителите викаат, се преправаат или се однесуваат „детинесто“ пред нивните врсници.
- Постојана „грижа“ за ситници – инсистирање детето да јаде, да внимава на хигиената или да ја носи опремата токму пред сите.
🤐 Теми за кои не сакаат да зборуваат
- Приватни проблеми и чувства – симпатии, кавги со пријатели или емоционални проблеми.
- Телото и пубертетот – прашања за растот, менструацијата или промените во телото често предизвикуваат непријатност.
- Пари и подароци – колку родителите трошат, купувањето или одбивањето нешто што детето го посакува.
- Казни и правила – не сакаат да објаснуваат зошто ги прекршиле, затоа што се плашат од реакцијата.
🙄 Ситници што ги иритираат
- „Јас сум постар, затоа така кажувам!“
- Претерано смеење на нивните шеги – или обратно, целосно игнорирање кога бараат внимание.
- Претпоставки дека „ништо не прават како што треба“.
- „Принудни разговори“ – кога родителите инсистираат на разговор токму кога детето очигледно не сака да зборува.
💬 Што почесто им пречи на девојчињата
- Коментари за изгледот – постојани забелешки за косата, облеката или тежината („Зошто не си средена?“).
- Игнорирање на емоциите – кога ќе чујат „Не плачи за тоа“ или нивните чувства не се сфаќаат сериозно.
- Премногу контрола околу пријателките – ограничување на дружењата или мешање во нивните пријателства.
- Неправедни споредби со врснички – „Зошто не си како Ана?“ или „Сестра ти секогаш слуша“.
- Претерана заштита – постојан надзор од страв „да не се случи нешто лошо“, што ги прави фрустрирани и несамостојни.
🧢 Што почесто им пречи на момчињата
- Очекувања од типот „мораш да бидеш маж“ – коментари како „Вистински маж не плаче“ или „Мораш да бидеш храбар“.
- Премногу правила околу играта и слободното време – ограничување на видео игрите или спортовите што ги сакаат.
- Јавно критикување или потценување – кога родител ги исправува пред пријателите.
- Неразбирање на интересите – кога родителот не ги сфаќа сериозно нивните хобија, како цртање, игри или собирање фигурки.
- Постојано „животно учење“ – премногу морализирање и предавања за тоа што е правилно, а што не.
Иако сите родители понекогаш ќе направат нешто од ова, најважно е да се остане свесен дека децата често реагираат на тон, момент и начин на кој зборуваме. Малку повеќе слушање и малку помалку контрола може да направи огромна разлика во нивното секојдневие.
