Во воспитувањето на децата не е најважно да ги научите слепо да почитуваат сè што велат нивните родители, туку и да научат како да станат самостојни личности кои размислуваат критички и смислено. Родителите треба да бидат тие што ќе ги охрабрат да го преиспитаат авторитетот кога е потребно и на децата да не гледаат како на свој продолжеток.
Психологот Сем Голдстајн за Psychology Today открива зошто е добро и корисно децата повремено да го преиспитуваат авторитетот на другите, особено на нивните родители. Преиспитувањето на родителскиот авторитет им овозможува на децата да ја развијат својата индивидуалност, да се дефинираат себеси и да создадат свој идентитет.
Развивање на критичко размислување
Кога децата го предизвикуваат авторитетот на нивните родители, тие почнуваат да развиваат критичко размислување. Преку преиспитување правила и барање објаснувања, тие учат да анализираат ситуации, да разгледуваат различни перспективи и да ја проценат валидноста на правилата, очекувањата и упатствата. Овој процес го поттикнува независното размислување и им помага да формираат свои ставови, вредности и верувања.
Откривање на личните вредности
Преку чинот на предизвикување авторитет, децата ги истражуваат своите вредности и верувања. Како што ги преиспитуваат правилата или очекувањата, тие почнуваат да ги идентификуваат идеите што резонираат со нив лично. „Преку дискусии и дебати со родителите, децата постепено развиваат морален компас и чувство на интегритет“, посочува психологот.
Истакнување на индивидуалноста
Со предизвикување на родителскиот авторитет, децата можат да ја нагласат својата индивидуалност и да развијат силно чувство за сопствениот идентитет. Кога ги искажуваат своите мислења и преференции, почнуваат да сфаќаат дека нивните мисли и чувства се важни. Ова сознание им дава чувство на моќ, го обликува нивниот идентитет и гради самодоверба, овозможувајќи им да се движат автентично низ светот.
Развивање на вештини за решавање проблеми
Со предизвикување на нашиот авторитет, децата се соочуваат со пречки и конфликти кои бараат решавање на проблемите. Тие учат да преговараат, да прават компромиси и да најдат решенија кои се во согласност со нивните потреби и вредности. Овој процес развива издржливост, самодисциплина, приспособливост и креативно размислување наспроти предизвиците.
Градење доверба помеѓу родителот и детето
Како што објаснува психологот, предизвикувањето на „родителскиот авторитет“ може да ја зајакне врската меѓу родителите и децата. Кога родителите одговараат отворено и со почит на прашањата на своето дете, се создава средина на доверба и меѓусебно почитување.
Оваа доверба ги поттикнува децата да бараат насоки од родителите кога им е потребно, а сепак да ја задржат својата независност, а со тоа да градат поздрав однос родител-дете. Честопати се шегуваме на сметка на „страшната втора година“, меѓутоа, тоа е период во раното детство кога децата почнуваат да сфаќаат дека не мора секогаш да го прават токму она што им е кажано, туку можат самостојно да го насочат сопственото однесување.
„Овој процес, кој почнува да се случува на рана возраст, ја поставува основата за развој на идентитетот преку предизвикување авторитет. Иако понекогаш може да биде непријатно, од клучно значење е родителите да ги прифатат и да ги охрабрат предизвиците на своето дете кон авторитетот“, смета Голдстајн.
Со тоа, им овозможуваме слобода да развијат критичко размислување, да откриваат лични вредности, да ја изразат својата индивидуалност, да развијат вештини за решавање проблеми и да градат доверба. Процесот на предизвикување на родителскиот авторитет, а во некои случаи и авторитетот надвор од семејната средина, им овозможува на децата да го пронајдат својот идентитет и ги подготвува да станат независни мислители способни да дадат позитивен придонес во општеството.
