Зборовите на родителите имаат силно влијание, особено кога се изговараат во моменти кога децата се чувствуваат изгубени, преоптоварени или ранливи. Кога некој се обидува да го најде својот пат, важно е да чувствува разбирање, а не осудување. За жал, некои коментари, иако се наменети да мотивираат, можат да остават длабоки емоционални рани, предупредува терапевтот и психолог Џефри Бернштајн.
„Една фраза особено се издвојува по својата штетност: „Мора да пораснеш“. “Овие два збора често не помагаат, тие болат. Тие исто така создаваат чувство на срам и безвредност кај младите – ја поништуваат нивната болка и ја намалуваат нивната борба”, вели Бернштајн за Psychology Today, додавајќи дека таквиот коментар може да го натера детето уште повеќе да се повлече во себе.
Наместо тоа, поважно е да се понуди поддршка и слушање на детето. „Речениците како „Како можам да ти помогнам?“, „Верувам во тебе, дури и кога е тешко“, или „Секој си оди со своето темпо, а ти си добро“ може да направат разлика. Тие покажуваат разбирање, а не критикување – и го враќаат чувството за самопочит. И само прашајте: „Дали сакаш да зборуваш за она што те мачи?“ може да ја отвори вратата за вистинска поврзаност“, објаснува терапевтот.
На крајот, важно е да се запамети дека зборовите што ги избираме можат да не подигнат – или да нè скршат.
„Наместо да ја отргнувате личноста со реченицата „Треба да пораснеш“, подобро е да понудите трпение, сочувство и вера. Тоа е она што му помага на детето да стане кога ќе се сопне, а не да потоне подлабоко“, заклучува Бернштајн.
