СПОРЕД ТЕРАПЕВТИТЕ: Пет карактеристики на најмалите деца 

Постои интересно истражување за редоследот на раѓање кое довело до теорија за неговото влијание врз личноста. Најмалото дете често се раѓа во средина која е различна од средината во која растело најстарото.

Редоследот на раѓање може да влијае на тоа какви луѓе ќе станеме ние и нашите браќа и сестри. Синдромот на најстара ќерка непотребно ги оптоварува првородените ќерки, но нема излез ниту за единците, бидејќи митовите за нив постојано треба да се разоткриваат.

Сепак, сега вниманието е на најмалите деца. Истражување од 2016 година идентификувало пет клучни особини за кои се смета дека се заеднички за најмалите деца, а тие се прилично изненадувачки. Советникот и терапевт Никола Ванлинт и психотерапевтот Хајди Сохолт ги коментираат резултатите од студијата.

„Постои интересно истражување за редоследот на раѓање кое довело до теорија за неговото влијание врз личноста. Најмалото дете често се раѓа во средина која е различна од средината во која растело најстарото. Тоа значи дека помалите деца доаѓаат во средина која е зафатена и мора да научи да се вклопи. Тоа можеби е дел од причината зошто тие можат да бидат издржливи – помалку внимание значи да научат да ги прават работите сами“, изјави Сохолт.

Сохолт и Ванлинт заедно истакнуваа пет карактеристики на најмалите деца.

Подготвеност за преземање ризик: Ванлинт истакнува дека Алфред Адлер, истакнат психолог, теоретизирал дека редоследот на раѓање значително влијае на личноста. „Според Адлер, најмалите деца често чувствуваат потреба да се разликуваат од нивните постари браќа и сестри. Оваа желба да се биде поинаков може да се манифестира како желба за преземање ризици; тие бараат уникатни искуства за да изградат сопствен идентитет“, објаснува таа.

Претприемачки начин на размислување: „Раната независност може да биде фактор во развојот на претприемачкиот начин на размислување“, тврди Сохолт.

Просоцијално однесување: Ванлинт вели дека најмалите деца често добиваат значително внимание и грижа од родителите, старателите и постарите браќа и сестри, што може да резултира со стилови на приврзаност. „Приврзаните деца се генерално попросоцијални, покажуваат емпатија и имаат исклучителни социјални вештини“, вели таа.

Отпорност: Бидејќи децата ќе ги апсорбираат тензиите и емоциите во нивната околина, ова би можело да ги направи посамоуверени поединци воопшто, што ќе доведе до поголема издржливост, вели Сохолт.

Разгалено: „Најмалите деца се повеќе склони кон разгалување, а тоа може да се засили ако има голема разлика во возраста меѓу децата. Родителите честопати ќе сакаат да го задржат своето „бебе“ – најмалото дете во семејството“, заклучува Сохолт.