“Дали е во ред на моето машко дете да му купам кукла?“, прашува една мајка. “Не е! И сто пати ќе кажам дека не е, колку и модерното општество да го застапува мислењето дека не постојат машки и женски играчки…“, одговара друга мајка, која вели дека е и воспитачка. Така почнува расправа…
“Играчките и игрите не се одредени според полот, бидејќи мислиме дека дека низ игра, детето се истражува прво себе си, а потоа и светот во кој се наоѓа и на тој начин доаѓа до некои нови сознанија. Играчката не може да биде подготовка за идните улоги кои децата ќе ги превземат кога ќе пораснат“, велат експертите.
Психолозите прашуваат “зошто грижата околу куклата не ја гледаме како подготовка на момчето за идната улога на родител кој ќе го негува своето бебе? За нив куклите не се проблем, исто како што сметат дека топката нема полово одредена улога.
Психолозите велат дека децата на возраст од три до четири години имаат потреба да се поистоветуваат со мама и со тато.
“Најчесто се тоа фази кои поминуваат по природен пат кога на момчињата им се објаснува дека лакирањето нокти е одредено за мајките, односно за девојчињата, но тоа никако не значи дека тие се помалку вредни или дека тие се повредни. Треба да им се покаже да ги разликуваат различностите, но дека тие различности не треба да ограничуваат, туку напротив во различностите да бараме нешто заедничко“, велат психолозите.
Според нив, важно е што им зборуваме на децата, како и тоа да куклата не стане доминантна играчка во искуствата на момчињата. Средината е таа која во голема мера влијае на формирањето на ставовите кај децата.
