Родителството е сложена и емотивно напорна задача, а границата помеѓу грижата и преголемата заштита често може да биде нејасна. Различни психолози и експерти за детски развој и семејна динамика истакнуваат дека мајките кои се премногу заштитнички често се однесуваат со добри намери, но нивните реакции можат да ја ограничат независноста и емоционалниот развој на детето. Иако заштитата е природен инстинкт, презаштитното однесување најчесто се поврзува со одредени особини кои се повторуваат. Еве за кои карактеристики станува збор.
1. Високо ниво на анксиозност
Премногу заштитните мајки често имаат длабоко вкоренет страв дека нешто ќе се случи со нивното дете – дури и во секојдневни, безопасни ситуации. Нивната потреба за контрола врз околината на нивното дете произлегува од сопствените чувства на несигурност и анксиозност, покажуваат студиите.
2. Тешко им верувате на другите
Мајките со овој модел на однесување ретко им веруваат на другите возрасни да се грижат за нивното дете „на вистински начин“. Без разлика дали се работи за наставници, членови на семејството или други деца, тие често чувствуваат дека само тие знаат што е најдобро за нивното дете, потврдува истражување од 2011 година.
3. Поврзаност со сопствените нерешени искуства
Премногу заштитните реакции може да бидат поврзани со лични трауми, неправди во детството или чувство на запоставување. Во обид да им обезбедат на своите деца се што немаат, тие несвесно создаваат затворен и претерано контролиран простор.
4. Потреба да се биде незаменлива
За некои мајки, постои длабока потреба да останат најважната фигура во животот на своето дете. Тие имаат тенденција да го направат детето секогаш зависно од нив, што може да вклучува мешање во секојдневните задачи, решавање на проблеми за детето и отежнување на процесот на одвојување.
