Бебињата со алергии на храна имаат поголема веројатност да развијат астма и да имаат намалена функција на белите дробови подоцна во детството, според една неодамнешна студија.
Според студијата, алергијата на храна како бебе е поврзана со астма и нарушена функција на белите дробови подоцна во детството. Истражувањето, предводено од Детскиот истражувачки институт Мардок и објавено во Lancet Child & Adolescent Health, покажало дека алергијата на храна во раниот живот е поврзана и со зголемен ризик од астма и со намален раст на белите дробови на шестгодишна возраст. Проф. Рејчел Питерс рече дека ова е прва студија која ја испитува врската помеѓу алергијата на храна потврдена во детството и астмата и полошото здравје на белите дробови подоцна во детството.
Истражувањето во Мелбурн опфатило 5276 доенчиња од студијата HealthNuts, кои биле подложени на тестирање со боцкање на кожата на вообичаени алергени на храна, вклучително и предизвици од кикиритки и јајца и орална храна за тестирање за алергија на храна. На шест години, децата биле следени со дополнителни тестови за алергија на храна и функција на белите дробови.
Алергијата на храна во детството, без разлика дали се решила или не, била поврзана со послаби респираторни исходи кај децата. „Оваа асоцијација загрижува бидејќи намалениот раст на белите дробови во детството е поврзан со здравствени проблеми во зрелоста, вклучувајќи респираторни и срцеви заболувања“, вели проф. Питерс
Студијата покажала дека до шестгодишна возраст, 13,7 отсто пријавиле дијагноза на астма. Бебињата со алергија на храна имале речиси четири пати поголеми шанси да развијат астма на шестгодишна возраст, во споредба со децата без алергија на храна. Влијанието било најголемо кај децата чии алергии на храна опстојувале до шестгодишна возраст, за разлика од оние кои ја надминале нивната алергија. Децата со алергија на храна исто така имале поголема веројатност да имаат намалена функција на белите дробови.
Вонредниот професор Питерс рече дека алергијата на храна во детството, без разлика дали се решила или не, била поврзана со послаби респираторни исходи кај децата. „Оваа асоцијација загрижува бидејќи намалениот раст на белите дробови во детството е поврзан со здравствени проблеми во зрелоста, вклучувајќи респираторни и срцеви заболувања“, рече таа. „Развојот на белите дробови е поврзан со висината и тежината на детето и децата со алергија на храна може да бидат пониски и полесни во споредба со нивните врсници без алергија. Ова би можело да ја објасни врската помеѓу алергијата на храна и функцијата на белите дробови. Исто така, постојат слични имунолошки реакции вклучени во развојот и на алергија на храна и на астма.“
„Треба да се следи растот на доенчињата со алергија на храна. Ги охрабруваме децата кои избегнуваат храна поради нивната алергија да бидат под грижа на диететичар за да може да им се обезбеди здрав раст“. Алергијата на храна погодува 10 отсто од бебињата и 5 отсто од децата и адолесцентите.
Студијата покажала дека до шестгодишна возраст, 13,7 отсто пријавиле дијагноза на астма. Бебињата со алергија на храна имале речиси четири пати поголеми шанси да развијат астма на шестгодишна возраст, во споредба со децата без алергија на храна. Влијанието било најголемо кај децата чии алергии на храна опстојувале до шестгодишна возраст, за разлика од оние кои ја надминале нивната алергија. Децата со алергија на храна исто така имале поголема веројатност да имаат намалена функција на белите дробови
Синот на Суба Слејтер, Зејн (15) е алергичен на јајца, сусам и кикиритки и има астма.
„Како новороденче тој разви егзема на грбот и мислев дека е поради тоа што го доев, и дека има нешто во мојата исхрана што предизвикува осип“, рече таа. „Го однесовме во болница на тестови, кои ги потврдија повеќекратните алергии на храна“. Суба рече дека не била добро информирана за врската помеѓу алергијата на храна и астмата пред дијагнозата на Зејн. „Бевме многу фокусирани и внимателни околу аспектот на алергија на храна со оглед на тоа што и нашето најстаро дете има алергии“, рече таа.
Да се покаже оваа врска преку ова истражување и да се подигне свеста кај родителите и медицинските работници е исклучително важно. Откако откривме дека Зејн има алергии на храна, не знаевме дека треба внимаваме на астма и тоа не беше на нашиот радар. „Гледајќи наназад, тој најверојатно имал астма многу пред да можеме да слушнеме дека се бори со дишењето. Ако бевме свесни за оваа врска, ќе побаравме лекарска помош многу порано“.
Децата со алергија на храна треба да бидат водени од клинички имунолог или специјалист по алергија. Проф. Шјамали Дармаж вели дека лекарите и родителите, исто така, треба да бидат внимателни за симптомите на астма кај децата со алергија на храна, бидејќи слабо контролираната астма е фактор на ризик за тешки алергиски реакции и анафилакса предизвикани од храна.
