Децата во градинка може да бидат прилично емоционално збунети кога е во прашање артикулацијата на нивните стравови. На возраст од три до пет години, децата се носат со многу несигурности и стравови, а уште немаат јазични вештини со кои би можеле да се изразат. Тие вообичаени грижи избиваат на површина во нивното секојдневие низ тага и испади на бес, и може да биде тешко причините за нив да се препознаат.
За што подобро да ги разберете вашите деца, ви претставуваме три вообичаени стравови за кои децата на возраст од градинка, не може да зборуваат, но и совети што може да направите за да им помогнете.
- Страв дека нивното однесување ја одредува вашата љубов кон нив
Малите деца лесно се прилагодуваат на изразите на лицето, тонот на гласот и вербалната инфлексија на своите родители. Кога родителите реагираат на однесувањето на детето со викање, строг или груб тон, децата често стануваат исплашени и чувствуваат како да се причина за родителскиот стрес. Поради тоа, може да почнат да веруваат дека родителската љубов е условена и зависи од нивното добро однесување.
Што може да направите:
- Обидете се да останете мирни кога го исправувате однесувањето на детето. Потсетете го детето дека вашата љубов кон него никогаш нема да се промени, дури и да се однесува “лошо“.
- Јасно изнесете ги своите очекувања кога е во прашање однесувањето и потврдете ја вашата доверба во детето и неговата способност дека следниот пат ќе постапи правилно.
- Извинете се кога вашата рекација е погруба од што треба да биде. Ако признаете дека возрасните исто така грешат, децата може да научат дека грешките се дел од учењето.
- Страв дека ќе отидете и нема да се вратите
Приврзаноста кон родителите е првиот механизам на преживување кој децата го учат од моментот кога ќе дојдат на овој свет. Приврзаноста станува поголема како детето се повеќе учи за светот и колку е тоа големо место. До 3. Година, повеќето деца се подготвени да се одвојат од родителите на краток период како би истражиле и потоа да се вратат во нивната сигурност. Проблемот е што децата имаат ограничено способност за проценја и затоа, кога се далеку од својата сигурна база, минутите може да им се чинат како часови, а часовите како денови. Поради тоа, често се јавува најлошиот страв – дека мама и тато нема да се вратат.
Што може да направите:
- Дајте му на детето некој свој предмет кој може да го држи за време на периодот додека не сте заедно. Тоа може да биде било што што потсетува на вас. Тоа на детето му дава физичка поврзаност.
- Обидете се да избегнувате закани како “мама заминува“, кога се обидувате да го наговорите детети да си заминете од некое место. Тоа може да биде збунувачко за децата и може да доведе до недостаток на доверба во моментите кога навистина заминувате од нив.
- Страв дека не се доволни добри
Неадекватноста е голем страв на овв возраст и излегува на виделина на различни начини. Тоа може да биде дете кое плаче оти неговиот цртеж не испаднал како што треба. Стравот од неадекватност често преовладува на оваа возраст оти децата се во развојна фаза во која почнуваат да се гледаат себе во релација со други деца. Споредбата може да го наведе детето да ги преиспита своите вредност на целосно нов начин, а тоа се големи чувства за малите деца. Развојот на самодовербата почнува наа возраст од градинка и детето почнува да се проценува себе во однос на своите врсници според тоа како ги извршува задачите и што другите деца мислат за него.
Што може да направите:
- Истакнете го развојот на детето и пофалете ја неговата волја за нови нешта
- Ставете поголем акцент на детскиот труд, отколку на финалниот производ
- Објаснете му ги на детето неговите најдобри квалитети и како тие квалитети вам ви значат многу повеќе од неговата изведба.
