Ако сте мајка на момче и девојче, можеби сте забележале дека тие често се однесуваат поинаку. Зошто е тоа така? Затоа што различно ги третираме. Но за тоа постојат и генетски причини. Главните разлики во однесувањето може да се забележат во следниве три ситуации:
Кој повеќе сака да се гушка?
Девојчињата – веројатно, затоа што така научиле. Научниците велат дека повеќе ги галиме женските бебиња. Девојчињата добиваат повеќе нежности од момчињата. Очигледно, околината несвесно понежно ги третира девојчињата, и тоа не само родителите, туку и останатите членови на семејството. Можеби ова е причината зошто некои момчиња, кога малку ќе пораснат, не ја прифаќаат нежноста многу лесно. Ако дома имате момче кое секогаш ве избегнува кога сакате да го погалите, обидете се да го ставите на тенок мраз: со момчињата можете полесно да дојдете до галење преку лудирање. Скокоткање, борење, тркалање во трева – тие сакаат такви работи.
Кој вика погласно?
Од сите бебиња кои родителите ги носат кај педијатрите поради постојано плачење, речиси 70 отсто од нив се момчиња. Никој не знае точно зошто е тоа така. Ова би можело да биде поврзано со потешкотии во адаптацијата на животот надвор од утробата на мајката, бидејќи нервниот систем на момчињата за време на раѓањето сè уште не е толку зрел како кај девојчињата. Исто така, познато е дека многу машки бебиња се повеќе склони кон стрес од повеќето женски бебиња. Ако се изложени на лесно, но постојано оптоварување (на пример, бучава), нивото на кортизон многу им се зголемува, а кај девојчињата таквото оптоварување баш и нема да предизвика зголемување на нивото на овој хормон на стрес.
Кој е почесто болен?
Како мали деца, момчињата почесто страдаат од алергии и нешто почесто од инфекции отколку девојчињата. По пубертетот, тоа се менува. Тогаш се појавуваат повеќе алергии кај девојчињата и повеќе изостануваат од училиште поради болести. Генерално, развојот на момчињата се смета за поподложен на разни нарушувања: поголемиот дел од хиперактивни и деца кои мократ се момчиња и тие покажуваат повеќе нарушувања на говорот (пелтечење, одложен јазичен развој) отколку девојчињата. Но, експертите предупредуваат дека поради тоа многу помалку се посветува внимание на здравјето на девојчињата, особено на менталното здравје. Затоа често не се препознаваат депресивните растројства во детството и адолесценцијата кои почесто ги погодуваат девојчињата бидејќи таквите млади луѓе се повлекуваат во себе, не се забележуваат.
