Важно е да се признае дека ниту еден родител не е совршен, а извинувањата може да бидат клучни за градење подлабоки врски со децата. Понекогаш се соочуваме со моменти кога сфаќаме дека сме направиле грешка или неправедно сме постапиле кон нашите деца. Препознавањето на овие ситуации и извинувањето може да има значително влијание врз односот и довербата.
Експертите за родителство објаснуваат во кои ситуации родителите треба да се извинат на децата, како и начините како можат да го направат тоа.
- Кога сме викале
„Жал ми е што викав, требаше длабоко да вдишам. Подигнувањето на гласот не помогна, може ли да се обидеме повторно?
- Кога не сме обрнувале внимание
„Жал ми е што не обрнував внимание на тебе. Можеме ли да испланираме некоја активност, еден на еден за да можам да се фокусирам само на тебе?
- Кога сме имале нереални очекувања
„Жал ми е што ти избрзав утрово. Разбирам дека ти треба повеќе време да се подготвиш, извини“.
- Кога нешто погрешно сме претпоставиле
„Жал ми е што веднаш претпоставив дека си го турнал брат ти. Знам дека тоа беше случајно“.
Користењето на „но“ или „ако“ не е изговор
„Жал ми е што викав, но ти не слушаше“ не се смета како извинување.
- Бонус совет
Децата учат од своите родители, па затоа е важно да им покажете како да прифатат извинување за да можат самите да ја усвојат оваа вештина. Намесо да повторуваме „Во ред е“, можеме да кажеме: „Ти благодарам на извинувањето, го ценам тоа“.
