Ако го пребарате поимот командантско родителство, ќе наидете на неколку написи на д-р Фил од раните 2000-ти. Иако се смета за застарен, овој стил на родителство денес интригира се повеќе родители.
„Како и повеќето екстремни форми на родителство, командантското родителство се фокусира на еден аспект од воспитувањето на децата, а тоа е управувањето со лошото однесување. Ја поттикнува родителската контрола врз децата и употребата на сите расположливи средства. Го игнорира фактот дека децата се човечки суштества со свои сопствени мисли, преференции, желби и емоции“, објаснува психологот Џесика Стерн.
Таа вели дека целта на командантското родителство е да се постигне зацртаната цел без разлика на се.
„Командантското родителство првично беше предложено од д-р Фил како стратегија за справување со несаканото однесување на детето. Менталитетот на командантското родителство е ‘да се направи се што е потребно’, ‘никогаш да не се повлекува’ и да ги натера децата да го променат своето однесување ‘со кои било средства’“, вели Стерн.
Основниот концепт е празнење на детската соба. Односно, детето во собата може да има основни работи, а се останато мора да го „заработи“ со добро однесување.
“Овој стил се карактеризира со строга контрола и строго спроведување на правилата со јасни очекувања. Родителот вади се од детската соба, зема се што им се допаѓа и во што уживаат децата. Само душекот, ќебето и перницата можат да останат во собата” тврди Стерн.
На децата им е потребна социјална интеракција
Во раните 1900-ти, Џон Вотсон ги советувал родителите да ја поттикнуваат независноста кај малите деца на овој начин: „Никогаш не ги гушкајте и бакнувајте, никогаш не дозволувајте да ви седат во скут. Ако морате, бакнете ги еднаш во челото кога ќе кажат добра ноќ. Ракувајте се со нив наутро“. Во 2024 година, ова не е баш препорачаната воспитна практика за модерната генерација.
„Децениските истражувања за развојот на детето покажаа дека Вотсон целосно не бил во право. На децата им е потребна социјална интеракција – вклучително и допир – за сè, од здрав физички раст до добри социјални вештини“, објаснува д-р Стерн.
Кога станува збор за придобивките од командантското родителство, три работи се издвојуваат: постојаните награди и казни подразбираат разбирање на очекувањата, поставени се граници и се обезбедува структура, а одговорноста се развива преку дисциплина.
Меѓутоа, недостатоци има многу повеќе.
„Децата израснати во ваква средина може да чувствуваат дека не им е дозволено да прават грешки или слободно да се изразуваат, што може негативно да влијае на нивното чувство за себе и нивната способност да формираат здрави врски“, објаснува советничката Мишел Џордано.
Децата го имитираат однесувањето што го гледаат од нивните родители
Овој стил може да ја намали самодовербата, да предизвика проблеми со менталното здравје, не развива емоционални вештини и рефлектира динамика изградена на моќ.
„ Командантското родителство моделира употреба на моќ за контрола на друго лице, нанесува емоционална болка на другите, учи решавање конфликти преку сила наместо со преговарање и жртвува добри односи за да го добиете она што го сакате. Немојте да се изненадите ако вашето дете го имитира однесувањето што го доживува од вас – со браќата, сестрите и врсниците на училиште“, предупредува Стерн.
