Емоционалното запоставување во детството во повеќето случаи може да има негативен ефект врз поединецот во возрасна доба. Како што објаснуваат психолозите, емоционалните искуства на детето можат да влијаат на неговите идни односи со другите луѓе. Однесувањето на родителите и децата што доведува до занемарување може да се модифицираат и коригираат со рана интервенција.
Како воопшто да се препознаат знаците на емоционално запоставување кај децата? Според „Parenting for Brain“, симптомите кои може да укажуваат на тоа вклучуваат:
- несигурен образец на приврзаност на детето,
- пасивни, повлечени и агресивни модели на однесување,
- доцнење во развојот,
- негативност за време на интеракцијата родител-дете и лутина спрема родителот,
- значително помалку позитивна социјална интеракција,
- доцнење во развојот на говорот,
- избегнување на интеракција со други деца,
- лоши односи со врсниците,
- нарушувачко и импулсивно однесување, агресија, непријателство и противење,
- ниска самодоверба,
- срам, самообвинување и чувство на безвредност,
- проблеми со вниманието,
- проблеми во однесувањето,
- симптоми на депресивно и анксиозно нарушување.
Иако секој од овие знаци не мора нужно да значи дека постои емоционално запоставување кај детето, експертите тврдат дека овие симптоми се најчестите показатели.
