Одредени периоди од животот на детето, посебно периодот помеѓу втората и третата година од животот, се карактеризираат со изразена пребирливост во поглед на храната. За разлика од доенечкиот период кога растот е многу интензивен, во овој период настанува забавување кое го следи и намалување на апетитот на детето. Ова истовремено е период на многу интензивен когнитивен развој во текот на кој детето манифестира многу изразен интерес за околината и врсниците и најчесто „воопшто нема време за јадење“. Значи пребирливоста е дел од нормалниот развоен процес во детството. Многу е важно како ќе се однесуваат родителите. Доколку не покажат разбирање и инсистираат на поголем внес на храна често само создаваат аверзија кон храната. Од друга страна, некои деца обидувајќи се да ги задоволат родителите непотребно внесуваат и повеќе храна од потребната, што неминовно води кон развој на обезност.
Губиток на апетит и одбивност кон храна може да се јави и во склоп на одредени нутритивни алергии.
Одредена храна што предизвикува појава на алергии може да даде цела низа дигестивни потешкотии – мачнини, гадење, повраќање и чести профузни празнења на столици со течна конзистенција што кај детето доведува до развој на дехидратација и во исто време создава одбивност, но и страв од храната воопшто. Неправилниот начин на хранењето – пред телевизор, со различни играчки или за време на компјутерски игри, создава лоши прехранбени навики – детето јаде механички и најчесто не ја џвака доволно храната. Кога ќе се најде во услови кога нема телевизор или компјутер одбива да јаде. Родителот во текот на оброците треба да го научи детето да се фокусира само на храната, да не попушта пред барањето на детето за „цртан филм или компјутерска игра“, а дури по оброкот да му дозволи на детето да и` се врати на играта.
