Психолозите велат дека една од најголемите потреби кои ги имаме во детството, е заштитата од таткото. Ова можеби на некого му звучи контраверзно, но науката ја докажала вистината за ова тврдење.
Многубројни истражувања ја покажуваат важноста на татковците и улогата во раното детство, па се смета за важен фактор на градење на детските социјални компетенции, иницијативи и зрелоста, како и нивниот капацитет да се поврзат со другите лица. На секое дете му треба татко кој ќе го сака и кој ќе биде вклучен во неговото одгледување.
Татковците пружаат како физичка, така и психолошка поддршка. Интересен е фактот дека модерното време не може во целост да ја препознае улогата на таткото во семејството. Стереотипно ги ограничува таковците доделувајќи им една улога, а тоа е финансиска поддршка.
За жал и самите мајки ги спречуваат татковците во извршување на оваа улога за која тие и тоа како се способни. Истражувањата покажале дека бебињата од шест месеци, чии татковци се вклучени во грижата и одгледувањето, мерено по количина на интеракција, се когнитивно покомпетентни. Исто така, бебињата на три години имаат поголем коефицинет на интелегенција.
Истражувачите, исто така откриле дека мајките и татковците им зборуваат на своите бибиња на различни начини. Кога таткото зборува со своето дете, тој веќе користи прашања, како што се “што“ и “каде“, а тоа ги стимулира децата да превземат поголема одговорност во таа интеракција.
Предности од вклучување на татковците во одггледувањето на своето дете во раната возраст, не само што е добро за детето, туку има позитивно влијание на целото семејство. Интересен е фактот дека во семејствата, каде што татковците се вклучени во раното одгледување, подоцна децата речиси и да не користат забранети супстанци, немаат проблеми со законот, помалку се болни, и дека се чувствуваат многу подобро.
Повеќето млади мајки се уште не сфаќаат колку е важна вклученоста на татковците во воспитувањето во раната возраст, бидејќи кога се повозрасни децата, татковците тука и таму се вклучуваат во воспитувањето на децата. Ниту постарите генерации не даваат посебна поддршка на младите парови кога е во прашање овој проблем. Реченицата како “Во наше време татковците не ги нишале, ниту го пресоблекувале бебињата“ или “Тоа е работа на мајките„ и слично, ни малку не одат во прилог на младите брачни парови. Ваквите сугестии и критики влијаат негативно на нив. Така да, иако планирале за целото семејство подобри воспитни методи, тие брзо се покосени.
Повеќето од нас се сеќаваат на првите искуства со бебето и големата потреба да докажеме како на самите себеси, а така и на сите останати дека сме супер мајки. Таа никогаш непрекината битка влева во нашето семејство и работниот живот помешани чуства на вина и безпотребен стрес. Многу од нас пропуштаат шанса да уживаат и да ги делат одговорностите при воспитувањето на децата.
Вклучувањето на таткото во детскиот живот може да почне уште од самото породување. Мајките би требало да бидат доволно мудри да ја препознаат потребата од татковците во одгледувањето и воспитувањето на децата од првиот ден. Тоа секако би требало да се гледа како стратешка инвестиција за поголема стабилност на семејството и подобро ментално здравје на детето.
