Порано, родител кој не поставуваше јасни граници или не дисциплинираше се сметаше за неодговорен. Денес, ситуацијата е поинаква. Модерниот пристап, познат како „нежно родителство“, сè почесто се критикува дека не ги подготвува децата доволно за реалниот свет.
Поради тоа, некои од најчестите зборови во воспитувањето станаа речиси забранети. Иако секој од нив навистина може да се користи на штетен начин, „целосното исклучување од вокабуларот може да им го одземе на децата важни животни лекции“, смета клиничкиот психолог Шошана Бенет.
НЕ
Според новите стандарди, воспитувачот кој користи зборот „не“ се смета за груб и нечуствителен. Наместо тоа, се препорачува техника за пренасочување на детето кон друга активност. Сепак, најдобра практика е да се комбинираат двата пристапа.
Да му се каже „не“ на детето е јасен начин да се пренесе што е неприфатливо и е клучно за учење. По тоа, пренасочете го кон нешто друго. Поентата е посилна кога се користат двете методи заедно.
ПОСЛЕДИЦИ
Дисциплината и казната треба да имаат свое место во вокабуларот. Иако овие поими не се синоними, многумина ги сметаат за исти. Казната стана нешто што „добрите“ родители наводно никогаш не го користат, од страв да не ги повредат чувствата на своите деца.
Сепак, „дисциплината опфаќа основни правила за очекувања, но и последици кога границите се преминуваат“, вели Бенет. Децата кои не знаат што се очекува од нив и не доживуваат последици за лошо однесување, не се чувствуваат сигурно.
ЛОШО
Зборот „лошо“, во контекст како „Се однесуваш лошо“, е уште еден од забранетите зборови. Родителите се советуваат да не користат изрази што имплицираат негативна пресуда, бидејќи тоа наводно може да им наштети на децата. Сепак, важно е да се направи разлика.
Сè додека не е означено детето како лошо („Ти си лошо дете“), означувањето на однесувањето како лошо е прифатливо и нема да наштети никому. Детето ќе научи дека „лошо“ значи „неприспособено“, што е важен дел од воспитувањето, додава психологот.
РАЗОЧАРАН/А СУМ
Фразата „Разочаран/а сум во тебе“ често се избегнува поради страв дека ќе се наруши самопочитта на детето. Но, ако се користи паметно и ретко, нема штета во изразувањето разочарување од постапките на детето. На овој начин се избегнува непотребно срамнење, а детето се учи да развива внатрешен морален компас за иднината.
ИЗГУБИ
Во денешната култура постои верување дека сите деца мора да бидат победници. Убаво е кога сите добиваат медал за учество, но што учат децата ако тоа се случува секогаш? Фразата „Изгуби“ ретко се слуша.
„Сакаме децата да се чувствуваат како победници, но го доведовме овој концепт до апсурд. Ако поразот се претстави фактографски и без осуда, детето ќе разбере дека не е крај на светот ако не победи и дека животот продолжува. Тоа го учи како да се носи со идни неуспеси“, објаснува психологот.
