Намалениот апетит и бледилото се најчестите знаци кои укажуваат дека детето можеби развило анемија. Како симптоми се јавуваат и замор, промени на ноктите или косата, но и бели дамки на јазикот.
Анемијата доведува до слаба апсорпција и на други минерали, поради што децата се посклони на инфекции и многу често заболуваат од полесни форми на респираторни инфекции. Кај училишните деца и адолесцентите како симптоми се јавуваат апатија, незаинтересираност за учење, пореметување на вниманието и неможност за концентрација.
Анемијата или слабокрвноста е намалување на способноста крвта да пренесува кислород, а најчесто се појавува поради намалување на количината на еритроцити и хемоглобин.
Во првата година од животот, трошењето на железо за создавање хемоглобин е најголемо, бидејќи и зголемувањето на вкупниот волумен на крв најчесто се случува во тој период. Слабокрвноста по првата година од животот на детето се појавува најчести поради недоволниот внес на железо преку храната, негова недоволна апсорпција или слабо искористување, како и прекумерни нефизиолошки губења. Според случаевите на болничко лекување, се проценува дека секое 3. до 5. дете има некој степен на анемија.
Организмот прима железо преку храната или преку додатоци. Новороденчето залихата железо ја добива од мајката. Во текот на животот потребите за железо се менуваат, зависно од брзината на раст, па така во доенечкиот период и периодот на пубертетскиот раст децата имаат потреба од најголем внес на железо. Момчињата по завршување на растот и мажите подоцна во животот, немаа зголемена потреба за железо, ако се здрави.
