Нарцисоидните родители без срам се однесуваат сурово и понижувачки кон сопствените деца. Наместо да се грижат за негативните последици од своето однесување, тие се фокусирани исклучиво на себе и на зајакнување на сопствениот его, создавајќи непредвидлива и токсична средина во која кај децата може да се развијат анксиозност и избегнувачки модели на однесување.
Од условена љубов до манипулација со чувство на вина, нарцисоидните родители користат бројни сурови методи за да ја задржат контролата и моќта, притоа уништувајќи ја сликата што детето ја има за себе и кочејќи го неговиот емоционален и личен развој.
- Условена љубов
Наместо безусловна љубов, нарцисоидните родители им нудат условена љубов на своите деца. Со тоа ја искривуваат нивната слика за себе и создаваат чувство дека љубовта секогаш мора да се заслужи.
„Условената љубов ги учи децата дека вредат и заслужуваат љубов само ако се однесуваат на начин што им одговара на родителите, а не затоа што се тоа што се. Тие учат дека нивното вистинско јас е погрешно и недостојно за љубов, што директно влијае врз нивната самодоверба, самопочит и способност за градење односи“, објаснува психотерапевтката Кејти Гилис.
- „Гаслајтинг“ или доведување до сомнеж во реалноста
Гаслајтингот, како форма на емоционална манипулација, не само што ги поништува чувствата на детето, туку ја нарушува и неговата перцепција за себе. Детето станува несигурно и почнува да се сомнева во сопствената вредност, што може да продолжи и во зрелата возраст.
„Повтореното гаслајтирање од страна на родителот може да доведе до тоа детето да развие чувство дека не може да си верува себеси“, истакнува клиничкиот психолог Даниел С. Лобел.
- Поништување на емоциите
Поништувањето на детските емоции е една од најсуровите методи. Детето се чувствува изолирано, може да развие емоционална неосетливост и да има проблеми со довербата.
„Нарцисоидните личности често се борат со емпатијата. Таа е клучна за децата да развијат сигурна приврзаност и способност да се грижат за другите“, вели клиничката психологот Мери Ен Литл.
- Постојано натпреварување
Наместо да се гордеат со успесите на своите деца, нарцисоидните родители ги доживуваат како закана за сопствениот его. Ова го поткопува самопочитувањето на детето и создава конфузија околу неговиот идентитет. Детето често ги крие своите успеси за да избегне негативни реакции.
- Нарушување на личните граници
Нарцисоидните родители постојано ги кршат границите на своите деца, од најрана возраст па сè до зрелоста.
„Ова може да вклучува несакани совети, непримерни прашања, прекумерно споделување лични информации и постојано барање внимание“, предупредува психијатарката д-р Џулија Самтон.
- Префрлање на вината
Иако се авторитет, нарцисоидните родители ја користат таа позиција за целосна контрола. Кога не сакаат да преземат одговорност, целата вина ја префрлаат на детето. Емоционалната поврзаност не им е важна – контролата е.
- Живеење преку детето
Родителите кои се обидуваат да живеат преку своите деца им нанесуваат сериозна штета. Љубовта ја покажуваат само кога детето ги исполнува нивните очекувања, а неуспехот го казнуваат со емоционално повлекување.
„Ги гледаат децата како продолжение на себе, без да им дозволат да развијат сопствен идентитет“, објаснува психотерапевтката Ими Ло.
- Манипулација со чувство на вина
Овие техники доведуваат до тоа децата да се гледаат себеси во негативно светло. Додека родителите го градат сопствениот пиедестал, систематски ја уништуваат самодовербата на детето.
- Третман со молчење
Молчењето е форма на емоционално злоставување. Детето се чувствува напуштено и нељубено, што влијае врз неговата самовредност и идните односи.
- Постојана критика
Како што детето станува понезависно, нарцисоидниот родител се чувствува загрозено и користи критика за да ја врати контролата. Ова има разорни последици врз развојот на детето.
- Изолација од другите
Изолирањето на детето од други луѓе ја нарушува неговата способност да гради здрави односи и создава чувство на осаменост и недостаток на поддршка.
Нарцисоидните родители секогаш го избираат она што е најдобро за нив, ретко размислувајќи за долгорочните последици што нивното однесување ги остава врз децата, нивните односи и сликата што ја создаваат за себе.
