Однесувањето на малото дете честопати ги остава родителите нервозни, исцрпени и со чувство на беспомошност. Иако се мали, децата имаат силна потреба за независност, но истовремено и огромна потреба од љубов, внимание и сигурност.
Периодот од 3 до 5 години важи за еден од најинтензивните и најпредизвикувачки во родителството. Колку и да се трудите да го дадете најдоброто од себе, големи се шансите да се препознаете барем во една од следниве чести родителски грешки – кои најчесто ги правиме несвесно.
- Премногу активности за едно мало дете
Многу родители со добра намера ги вклучуваат децата во бројни активности: танци, странски јазици, пливање, фудбал, музика… Денот им е исполнет, но на крајот се прашуваат зошто детето е немирно, раздразливо и тешко заспива.
Причината е едноставна – преминот од една активност во друга е исцрпувачки за малото дете. Наместо да го развива, таквиот ритам може да го преоптовари. Затоа е важно времето да биде балансирано и детето да има простор за одмор и мир, без премногу обврски.
- Недоследност и често менување правила
Децата имаат потреба од јасни граници. Кога денес нешто е дозволено, а утре строго забрането – без објаснување – детето се чувствува збунето и несигурно.
Без разлика дали станува збор за спиење, исхрана, игра или однесување, доследноста е клучна. Кога родителите стојат зад своите одлуки, детето учи што да очекува и се чувствува посигурно.
- Премалку слободна игра
Иако развојните програми и едукативните активности се популарни, во овој период најважниот начин на учење е – играта. Преку слободна игра, децата ја развиваат фантазијата, креативноста, социјалните вештини и емоционалната интелигенција.
Наместо постојано насочување, дозволете му на детето да си игра онака како што сака. Тоа што за возрасните изгледа како „обична игра“, за детето е најважниот дел од растењето.
- Преголема реакција на „лагите“
Еден од развојните периоди низ кои минуваат децата е и периодот на кажување лаги. Иако за родителите тоа може да биде вознемирувачко, најчесто не станува збор за свесно лажење, туку за развој на фантазијата.
Наместо бурна реакција или казна, важно е смирено да се разговара со детето и да се разбере што стои зад неговите зборови. Со тек на време, детето учи разлика меѓу фантазија и реалност.
