Иако секоја наша приказна од детството е уникатна, психологот Роберт Таиби за Psychology Today истакнува дека постојат некои заеднички работи кои влијаат на сите нас. Еве ги најважните:
Редослед на раѓање
Редоследот на раѓање и неговото влијание врз развојот на детето е тема која се истражува со децении. Се верува дека, на пример, најстарите деца (или единците) ќе бидат добри лидери, ќе постигнат добри резултати на училиште и ќе постигнат успех, ќе бидат „добри“ деца, оние кои ги следат правилата. Но, тие се и склони кон анксиозност, знаат да бидат супериорни во однос на другите, да бидат послушни кон авторитетите и самокритични. Зошто? Затоа што тие го носат најголемиот товар на родителските очекувања и емоции. Немаат браќа и сестри кои би служеле како бариера, сами се против родителите – се прилагодуваат, чувствителни се на она што го очекуваат родителите и за да преживеат емотивно во семејството се прилагодуваат.
Емоционални рани
Тие се однесуваат на она на што сте биле особено чувствителни во текот на растењето. Тоа е обично една или две од пет работи: критика, микроменаџмент, чувство на запоставување, чувство дека не сте слушнати или ценети, чувство на отфрленост. И секое дете различно реагира на овие емоции – брат ми е добар, сестра ми се лути, јас сум тивок. Подоцна ги внесувате овие стилови на справување со емоциите во односите со другите возрасни луѓе, т.е. кога се чувствувате повредени, реагирате на начинот на кој сте учеле во младоста. Проблемот е што тоа често ја отвора истата емоционална рана кај друга личност, на пример вашиот партнер, па и тој реагира на начинот на кој научил. На пример, вие се повлекувате затоа што се чувствувате критикувани, а тој се лути затоа што се чувствува запоставени. Ако сте доживеале некоја траума во младоста – злоупотреба, тешко занемарување, тага и загуба – тоа прави сè уште покомплексно.
Семејна клима
Ова често се одразува на вашата личност ако сте пораснале во небезбедна средина: вашите родители постојано се карале или мајката постојано била загрижена, викала, татко ти бил склон кон алкохол и расположението му се менувало во секунда… Единственото нешто што во овие ситуации сте научиле во детството е секогаш да бидете внимателни и да се трудите да се прилагодите на моменталната емоционална ситуација дома.
Примери
Обично имаме црно-бела слика за нашите детски примери – мајка и татко. Подоцна можеме да се идентификуваме со нив – иста сум како мајка ми, почнувам да викам кога сум под стрес. Или јас сум ист татко ми – агресивен сум како него. И можеме да избереме да бидеме сосема различни од нив – никогаш не се лутам и викам и ги задржувам работите за себе. Проблемот е што ситуацијата никогаш не е црно-бела. Поради ваквиот поглед на родителите, можете да станете самокритични и депресивни.
