Развојот на детето е многу сложена работа, поради што на родителите не им е секогаш лесно да знаат дали одредено однесувањето на детето е само фаза во развојот или знак на некаков проблем. Работата дополнително се усложнува со тоа што во одредени ситуации и некое вообичаено детско однесување може да биде знак за проблем, а еве што треба да знаете за тоа.
Дознајте подолу кога и кое типично однесување на детето всушност може да укажува на проблем.
1.Тантруми
„Тантрумите се типична реакција на помалите деца кога се преплавени со емоции и не знаат што да прават со нив“, вели советничката за ментално здравје Џенифер Дафон.
Ваквата реакција, која често ја нарекуваме и напад на бес, децат ја имаат бидејќи сè уште не знаат како да ги регулираат емоциите, немаат развиен речник за да ги изразат, па единствено им останува лутењето.
Иако ова е нормален дел од развојот, таа истакнува дека безбедноста на детето може да биде причина за загриженост. На пример, кога детето си ја удира главата во ѕид затоа што е луто или фрла предмети кон некого во бес, треба да се консултирате со педијатар, пишува healthline.com.
„Уште еден знак за предупредување е ако детето има неколку тантруми во текот на денот кои траат по неколку минути. Ова може да укаже на нарушување на расположението“, истакнува Дафон.
Типични симптоми за ова нарушување се:
- Детето има повеќе тантруми
- Реагира на предизвикувачи на начин кој не е развоен нормален
- Има потешкотии да се врати на нормално однесување по нападот на бес
2. Пребирливост
„Помеѓу шестата и 18-та година од животот, повеќето деца се отворени за пробување нова храна, се додека нивните родители им нудат различни вкусови и текстури. Но, како што се приближува вториот роденден, природно е детето да стане малку повеќе пребирливо“, вели детскиот логопед и специјалист за исхрана Мелани Поток.
Како причини за тоа наведува дека растот забавува, а децата се зафатени со истражување на околината, па седењето на маса и јадењето не се баш на нивната листа на приоритети. Меѓутоа, за некои оваа пребирливост може да се претвори во нешто загрижувачко.
Д-р Нимали Фернандо истакнува дека пребирливото дете треба да се однесе кај педијатар ако:
- Хранењето претставува фрустрација и создава стрес за семејството.
- Растот и развојот на детето не само што се забавува, туку и стагнира.
- Детето изгледа исклучително пребирливо и се ограничува на неколку категории на храна (леб и бисквити, на пример) или јаде само храна со одредена текстура, само конзервирана храна и слично.
- Во градинка одлично се храни, но дома не.
- Често се гуши од храна или имал епизода на гушење.
Поток вели дека едно од четири деца не го надминува пребирливото јадење, а има и „ново“ нарушување во исхраната, нарушување на избегнување/рестриктивно внесување храна, кое може да стане опасно доколку не се лекува.
3. Удирање и гризење
Не е невообичаено децата понекогаш да удираат други во некоја фаза од растењето.
„Некое агресивно однесување како удирање во гнев е соодветно за малите деца. Тие не ги научиле социјалните норми или како да управуваат со своите чувства. Задачата на родителите е да им бидат модел на децата како да се однесуваат кога се лути или вознемирени“, вели Дафон.
Таа истакнува дека удирањето, гризењето и другите агресивни однесувања стануваат причина за загриженост “ако детето се повреди за да ги регулира емоциите. Ова е јасен знак дека детето има многу малку позитивни вештини за регулирање на емоциите”.
4. Не ги изговара правилно зборовите
На родителите често им е симпатично што децата неправилно ги изговараат зборовите и нормално е дека децата на почетокот не изговараат сè правилно, но на оваа возраст може да се појават и проблеми со говорот.
„Некои грешки во говорот се соодветни на возраста. Доколку сте загрижени, обидете се да ги одделите зборовите во слогови за детето полесно да ги изговори“, вели логопедот Никол Вел. Ако и тоа не помогне, прашајте го вашиот педијатар за совет дали треба да посетите специјалист.
5. Проблеми со ноќното спиење
Сосема е нормално децата да се борат да не заспијат бидејќи се „плашат“ дека ќе пропуштат нешто додека спијат, вели Дафон. „Сакаат да бидат дел од акцијата по цел ден, па не е лесно да ги заспиете“.
Почитувањето на рутината и распоредот може малку да помогне, а еве и кога борбата на детето да не заспие може да биде знак за нешто посериозно.
„Ако детето покажува значителна вознемиреност или грижи за легнување, треба да истражите зошто се чувствува така“, вели Дафон и советува да разговара со детето за да го отфрли стравот.
Доколку сте се обиделе да се придржувате до распоредот, сте ги отстранле сите уреди како телефони и таблети кои го нарушуваат сонот со сини светла и сте се обиделе да му помогнете на детето да го надмине стравот, би било добро да разговарате со педијатар.
