Односот меѓу родителите и децата се гради врз љубов и доверба, но постојат одредени постапки кои оставаат длабоки емоционални лузни и кои децата тешко ги забораваат. Таквите искуства влијаат на нивниот емоционален развој, ги следат низ детството, а често и во зрелоста.
Затоа е важно да препознаеме кои ситуации можат најмногу да ги повредат и кои тешко се простуваат.
1. Недостаток на внимание
Децата тешко простуваат кога чувствуваат дека се запоставени. Ако родителите не одвојуваат време за разговор, игра или едноставно блискост, децата тоа го доживуваат како отфрлање што долго се памети.
2. Критика и потценување
Советниците за воспитување истакнуваат дека зборовите имаат голема моќ – децата ги паметат критиките многу подолго отколку што мислат родителите. Кога постојано се чувствуваат како „недоволни“, тоа го руши нивното самодоверба и ги прави несигурни во односите со другите.
3. Неисполнети ветувања
Кога родителот ќе вети нешто, па не го исполни – детето тоа го доживува како предавство. Дури и „мали“ работи, како неисполнето ветување за прошетка, остануваат длабоко врежани.
4. Споредување со други
Споредувањето со браќа, сестри или врсници испраќа порака: „Не си доволно добар/а“. Таквите споредби оставаат чувство на неправда и долгорочно ја поткопуваат самодовербата.
5. Претерана строгост
Кога децата чувствуваат дека се казнети неправедно или премногу строго, тоа не ги учи на одговорност, туку им создава страв, срам и лутина кон родителите.
6. Недостаток на поддршка
Емоционалната поддршка од родителот е клучна за детското чувство на сигурност. Кога детето нема на кого да се потпре, останува само празнина и чувство на осаменост.
7. Игнорирање на емоциите
Кога детето е тажно, вознемирено или исплашено, а родителот му вели „не се глупирај“, „не плачи“ или „немаш зошто да се лутеш“, тоа се чувствува несфатено и отфрлено.
Иако родителството е полн со предизвици, важно е да се запамети дека децата ги паметат и постапките, и зборовите. Почитта, вниманието и емотивната поддршка се темелот на врска која трае цел живот.
