Сите сме слушнале за трудници и нивниот чуден апетит — како сладолед со краставици или, како што открила Бијонсе, потребата да потопува банани во кечап. Иако се случуваат вакви необични желби, трудниците се уште повеќе склони кон „комфорт“ храна, односно „храна за утеха“ — и тоа поради биологијата.
Лорен Хејс, мајка од Висконсин, открила дека имала незаситна желба за сладолед додека била бремена со своето второ дете. Но тоа не бил било каков сладолед. Посакувала само мек и кремаст ванила сладолед од една единствена продавница. Потсетувајќи се на еден „страшен“ инцидент, таа раскажува: „Мораше да ја однесам мојата едногодишна ќерка на дожд само за да го купам тој сладолед, мораше да биде мој. Беше лудо. Не чувствував ништо слично кога бев бремена со неа, но не можев да престанам да мислам на тој сладолед за време на втората бременост.“
Храна богата со калории и масти
Неколку студии покажуваат дека трудниците повеќе посегнуваат по храна богата со калории и масти — карактеристики типични за „храната за утеха“. Иако точната причина не е целосно позната, веројатно постои хормонска врска. Д-р Џолин Брајтен, објаснува дека женските полови хормони значително се менуваат за време на бременоста. Како резултат на тоа, вели таа: „Понекогаш можеме да имаме пониско ниво на допамин, што предизвикува да копнееме по сè.“ Допаминот е хемиска супстанца што предизвикува чувство на задоволство.
Дури и кога само размислуваме да јадеме храна богата со масти и калории — најчесто „храна за утеха“ — ни се покачува нивото на допамин, што ни создава пријатно чувство. Кога тоа ниво опаѓа во бременоста, жените може да бидат посклони да ја бараат храната што повторно ќе го покачи. Одеднаш, храна за која не си помислувала со години може да стане доминантна фантазија за ручек. Постојат и теории дека трудниците посегнуваат по храна која ги содржи хранливите материи што им недостигаат. Според нутриционистката Алиса Вити, желбата за одредена храна генерално е сигнал дека телото бара конкретни микронутриенти.
Потреба од специфични хранливи материи
Вити ги поврзува одредените желби со одредени дефицити: „Желбата за сол може да укажува на недостаток на магнезиум; желбата за млеко — на недостаток на калциум; желбата за благо — на недостаток на јаглехидрати и калории…“
Сол, млечни производи, благо, масти — сите се клучни аспекти на „храната за утеха“. Желбата за ваква храна, вели Вити, е начин трудницата да внесе намирници што инаку не ги јаде.
И навистина, има трудници кои чувствувале неодолива желба за храна што инаку никогаш не би ја јаделе, како хавајска пица со лут сос или чоколади и бонбони, а инаку се „солен тип“.
Мајката Алисон Дојл Бракли од Тексас раскажува дека јадела само макарони со сирење сè до третиот триместар. „Не сум сигурна дали се тоа вкусовите, сеќавањата поврзани со детството или едноставно лесната подготовка, но никако не можев да се заситам. Во првиот и вториот триместар, макароните со сирење не беа на моето мени неколку пати неделно, туку неколку пати дневно“, вели таа.
Иако е тешко да се поверува, живееме во свет што стравува од масти — но токму оваа желба за „комфорт“ храна може да биде знак дека ни требаат масти. „Во третиот триместар од бременоста нашиот мозок почнува да се намалува, а мозокот на бебето се шири“, објаснува Брајтен, а човечкиот мозок е 60 проценти маст. Затоа желбата за храна како макарони и сирење може да биде поврзана со потребата за внесување поголемо количество масти.
Во целина, желбата за „храна за утеха“ за време на бременоста не е причина за грижа. Но сепак, внимавај твојата исхрана да не ја преземат сладоледите и брзата храна.
