Секое дете има моменти кои би сакало да ги заборави. Вообичаено е децата да гризат, да врескаат, да удираат или да лажат и честопати набргу се чувствуваат ужасно поради тоа. Може да прашаат: “Дали си лут на мене?” или дури да речат: „Не треба да бидам дел од ова семејство“ или „Повеќе не ме сакаш“. Високо емотивните и чувствителни деца се особено склони кон вакви драматични изјави.
За родителите, ова може да биде крајно вознемирувачко, а вообичаен одговор е: „Те сакаме, но не ни се допаѓа тоа однесување“.
Ова може да изгледа како позитивен пристап бидејќи изразуваме љубов пред да го искараме детето. Но, во реалноста, децата може да добијат впечаток дека љубовта на нивните родители се менува во зависност од нивните постапки, што може да доведе до голем број други проблеми.
- Скриена порака
Кога децата растат чувствувајќи безусловна љубов од нивните родители, поголема е веројатноста да станат ментално и физички здрави возрасни луѓе. Кога децата доживуваат силни емоции, особено е важно да им дадете до знаење дека можат да ги изразат своите чувства без да ја изгубат безбедноста и поддршката. Фразите како „Те сакаме, но…“ можат да испратат погрешен сигнал во тие ранливи моменти.
„Она што родителите всушност го постигнуваат е дека му кажуваат на своето дете дека нивната љубов е условена“, вели д-р Стејси Думас, психијатар за деца и адолесценти. „Со додавање на зборот „но“ тие сигнализираат дека постои исклучок од нивната љубов“.
Многу родители ја покажуваат својата љубов кон своите деца секој ден со мали гестови, како што се бакнеж за добра ноќ, порака во кутијата за ручек или разговор за училиште. Значи, кога децата се однесуваат лошо и покажуваат несигурност со прашања како „Дали ми се лутиш?“, тие едноставно треба да се смират.
„Треба да користите само „Те сакам“ за детето да знае дека вашата љубов е безусловна“, напоменува Думас. „Ако детето чувствува дека љубовта на родителите е условена, тоа може да доведе до ниска самодоверба, несигурност, анксиозност и проблеми со довербата, а исто така може да влијае и на нивните идни односи.
Кога децата ќе донесат лоша одлука и ќе почнат да ја преиспитуваат наклонетоста на нивните родители, повторното потврдување на љубов е важно, но мора да биде одвоено од разговорот за однесувањето.
- Како да ги одвоите разговорите за љубовта и однесувањето
Кога децата се однесуваат лошо, нивните емоции се на врвот, а тоа е лошо време за подучување. Тешко е да се размислува јасно кога сте вознемирени. Децата и родителите треба да бидат смирени за да разговараат за границите и очекувањата.
„Кога децата се вознемирени, време е за потврдување на нивните чувства и емпатија, дури и ако нивното однесување не е во ред“, истакнува Думас. „Дајте им време да се смират и да постигнат состојба на мир пред да го започнете разговорот.
Ова исто така ви дава време да ја обработите ситуацијата за да ја решите ефикасно, наместо да реагирате импулсивно.
„Кога вашето дете е вознемирено или вие сте вознемирени, зборовите нема да звучат како што сакате“, објаснува Микеле Борба, психолог.
Борба предлага однапред да подготвите изрази за да бидете подготвени кога ќе дојде до напнати моменти. Тој препорачува да кажете: „Те сакам. Тука сум за тебе. Ајде да се смириме и да разговараме за ова за неколку минути“.
Потоа можете да одвоите време да размислите за вредностите на вашето семејство и лекцијата што вашето дете треба да ја научи.
- Најдете момент за подучување
Откако сите ќе се смират, ако се фокусирате на фактите, вашето дете најверојатно ќе научи лекција од тоа искуство. Обидете се да се фокусирате само на разговор за однесувањето. Ако вашето дете покажува несигурност за време на разговорот со прашања како „Дали сè уште ме сакаш?“ или „Дали си лут на мене?“, можете да кажете: „Те сакам. Тука сум за тебе“. Потоа почекајте малку за тоа да допре до нив, пред да се вратите на разговорот за однесувањето.
Во идеален случај, веќе сте поставиле одредени очекувања со вашето дете. Започнете го разговорот за однесувањето со повторување на вашите очекувања. На пример, може да очекувате вашето дете да биде поучтиво или да ја заврши домашната задача на време.
Можете да објасните: „Тоа беа очекувањата, ова се случи,ова е причината зошто тоа не е во ред, а ова е последица на твоите постапки“, вели Думас. „Фокусирајте се на она што го предизвикало нивното однесување. Дали минуваат низ тежок период?
Разбирањето на основните причини може да ве води во давањето предлози за тоа како подобро да се справите со ситуациите во иднина.
- Ефективни последици
Последиците можат да бидат ефективен дел од вашиот план за подучување и всушност може да покажат дека сакате да помогнете. Кога последиците се логични или природни, тие имаат поголемо влијание од строгиот пристап.
„Многу е добро кога последиците имаат смисла“, додава Думас.
На пример, можеби вашето дете не ги раскренало играчките во дворот,а неговиот автомобил на далечински управувач му се уништил на дождот. Еве ги очекувањата и последиците: „Мораш да ги раскренеш играчките. Го остави автомобилот надвор и уништен е на дождот. Знам дека веројатно си тажен, но мора да внимаваш следниот пат. Може да одлучиш да заштедиш од џепарлакот за нов или да продолжиш без него“.
И Думас и Борба нагласуваат дека најдобро е поголемиот дел од времето да го поминете размислувајќи како да се фокусираме на позитивното. Позитивното родителство вклучува многу пофалби за доброто однесување, награди за добро однесување и давање избор.
