Дисциплинирањето на децата е една од најпредизвикувачките и најважните улоги во родителството. Сите родители го сакаат најдоброто за своите деца, но понекогаш, во момент на фрустрација или замор, можат да направат грешки кои иако изгледаат како краткорочно решение, долгорочно може негативно да влијаат на развојот на детето.
Според експертите, важно е да се разбере кои се најчестите грешки во дисциплината и како да се избегнат, за децата да научат одговорно однесување, но и да се чувствуваат сакано и безбедно.
Употреба на физичко казнување или закани
Употребата на физичко казнување, како што е удирање или други форми на насилна дисциплина, и закани како „Ако го повториш тоа, никогаш нема да зборувам со тебе“, може сериозно да го нарушат односот помеѓу родителот и детето. Иако некои родители сметаат дека овие методи се ефикасни за брзо насочување на однесувањето на детето, на долг рок, тие можат да доведат до емоционални проблеми и да ја зголемат агресијата кај детето.
Како да се поправи ова?
Наместо физичко казнување, користете позитивна дисциплина заснована на објаснување и разбирање. Поставувањето јасни граници и последици заедно со искрените разговори за однесувањето може да биде многу поефикасно во долгорочниот развој на детето.
Недостаток на доследност
Една од најчестите грешки во дисциплината е недостатокот на доследност во примената на правилата и последиците. Кога родителите наизменично попуштаат или, од друга страна, поставуваат премногу строги правила кои не се спроведуваат постојано, децата може да се збунат и да не разберат што всушност е прифатливо однесување.
Како да се поправи ова?
Родителите треба да воспостават јасни правила и да бидат доследни во нивното спроведување. Доколку се одлучат за мерка дисциплина, треба да се држат до неа, без разлика на околностите. Ова им дава на децата чувство на сигурност и стабилност.
Пречесто користење на награда и казна
Користењето на премногу награди и казни може да значи дека детето не ја разбира суштинската вредност на однесувањето, туку е водено исклучиво од надворешни мотиватори. Иако наградите можат да бидат корисни за поттикнување добро однесување, преголемото потпирање на надворешни награди може да ја намали способноста на детето самостојно да препознае што е правилно.
Како да се поправи ова?
Обидете се да ги комбинирате наградите со разговори за внатрешната вредност на однесувањето. На пример, пофалете го вашето дете за неговиот труд и одговорност, а не само за постигнатиот резултат. Ова им помага на децата да развијат емоционална интелигенција и да разберат зошто одредени однесувања се важни.
Игнорирање на емоциите на детето
Уште една грешка што ја прават родителите е игнорирањето или минимизирањето на емоциите на своето дете. На пример, да му кажете на детето „Не биди тажен, сè ќе биде во ред!“ Тоа може да направи детето да се чувствува како да не го слушаат или дека е несигурно. Децата треба да чувствуваат дека нивните емоции се признати и дека нивните реакции се валидни, дури и ако родителот не ги разбира целосно.
Како да се поправи ова?
Родителите треба да ги признаат емоциите на своето дете, дури и ако не можат веднаш да ја решат ситуацијата. На пример, наместо само да кажете „Не плачи“, кажете „Гледам дека си тажен/а, можеш ли да ми кажеш зошто? Овој пристап му помага на детето да научи како да се справува со емоциите и да развие емоционална отпорност.
