Многу родители велат дека имањето деца е најдоброто нешто што им се случило во животот. Има и други кои иако ги сакаат своите наследници, често жалат за слободното време што го имале и за сето она што им се променило во животот откако станале родители.
Во некои поранешни генерации раѓањето деца на некој начин се сметало за обврска, но денес ситуацијата е поинаква, па се почесто можеме да слушнеме како луѓето отворено зборуваат за тоа дека не сакаат да имаат деца. И таа одлука, се разбира, е сосема ОК, но кога сè ќе се „собере и одземе“, се чини дека сепак побројни се оние кои сакаат деца.
Некои, пак, се неодлучни, па се прашуваат дали ќе бидат посреќни ако имаат деца или можеби токму обратно. Ова прашање го поставила и науката, а одговорот не е едноставен бидејќи различни фактори влијаат на тоа како одлуката да имате или немате деца ќе влијае на вашиот живот.
За почеток, да погледнеме што се случува со мозокот кога ќе добиете дете.
Силни емоции
Промените низ кои поминува мајката по породувањето се многу интензивни. Самото породување и доење доведуваат до големо лачење на окситоцин, хормон за гушкање, кој ги зајакнува емоционалните врски и чувството на задоволство во меѓучовечките односи. Секако, тешко е да се замисли посилна врска од онаа која постои помеѓу мајката и бебето.
Значи, во однос на емоциите, оние што ќе ги доживеете кога ќе станете родител се многу посилни, поинтензивни од оние што веројатно ќе ги доживеете без деца – а тоа важи и за татковците, не само за мајките. Иако биолошката мајка ја има можеби најсилната врска со бебето бидејќи била поврзана со него уште во стомакот, човечкиот мозок е програмиран така да реагира позитивно на бебиња, што значи дека сите овие убави и интензивни емоции не се резервирани само за мајките.
Желба за заштита
Многумина велат дека нема ништо поубаво од мирисот на бебе, а кога на тоа ќе се додадат нивните мали лица, крупни очи, нивната беспомошност, нивната големина, јасно е дека се неодоливи. Шегата настрана, нашиот мозок е навистина програмиран да има засилени реакции на бебињата, во смисла дека кај нас се буди желба да ги заштитиме и да се поврземе со нив.
Сепак, тоа интензивно искуство на поврзување и неопислива среќа полека ќе се намалуваат, не затоа што родителите не ги сакаат своите наследници, туку затоа што бебињата, а подоцна и децата се многу захтевни, а одговорноста за нив е целосно на мајките и татковците.
Помалку убавата страна
Заедно со сите убави емоции и неопислива љубов со децата, непроспиените ноќи, валканите пелени, трошоците, нередот, но и бројните промени во слободното време и начинот на живот можат да го зголемат стресот и да предизвикаат некои негативни емоции.
Од друга страна, во исто време доживувате радост поради некое достигнување на вашето дете, интензивна љубов кон тоа мало суштество, се забавувате заедно, уживате додека го гледате како расте и созрева.
Кога сето тоа ќе се собере и одземе, да речеме дека доказите сугерираат дека децата можат да ве направат посреќни, но секако дека можат и да ве направат несреќни, под стрес, вознемирени на моменти… Исто така, се чини дека децата ги прават сите емотивни искуства кои ги доживувате многу поинтензивни, отколку кога немате деца. Во оваа смисла, може да се каже дека децата ги зголемуваат и позитивните и негативните емоции што ги имаме и на крајот на денот, без разлика дали ќе одлучите да имате деца или не, одлуката е само ваша.
