Детските глисти се чест проблем кај децата, особено во предучилишна и училишна возраст. Иако звучи загрижувачки, симптомите најчесто се благи, но е важно да се препознаат навреме и соодветно да се третираат. На лекување треба да се подложат сите членови на семејството или колективот, бидејќи паразитите лесно се пренесуваат.
Како доаѓа до зараза?
Детските глисти не се проблем само во сиромашните и оддалечени подрачја со лоши хигиенски услови – тие се појавуваат и во развиените општества. Заразата настанува кога детето ќе проголта зрели јајца од паразитите, кои може да се најдат на контаминирани раце, храна, играчки или предмети во околината. Кај некои видови глисти, инфекцијата може да се случи и со навлегување на паразитот преку кожата.
Важно е да се одржува добра хигиена и да се спречи повторна инфекција преку често миење раце, менување на постелнината и облеката
Кој е во најголем ризик?
Најголема опасност од зараза имаат децата кои престојуваат во колективи, како што се градинките и училиштата, бидејќи глистите лесно се пренесуваат меѓу децата. Исто така, ризик постои и кај луѓето кои работат со деца, како што се воспитувачите и наставниците. Глистите се видливи со голо око, а нивната големина варира – некои се долги само неколку милиметри, додека други може да достигнат и неколку метри.
Како да се препознаат симптомите?
Во повеќето случаи, симптомите се благи или дури и незабележливи. Сепак, некои знаци кои може да укажуваат на присуство на глисти се:
- Чешање во пределот на аналниот отвор, особено ноќе;
- Немирен сон и чести будења;
- Болки во стомакот и надуеност;
- Повремена дијареја или запек;
- Губење на апетит и телесна тежина.
Ако забележите некои од овие симптоми, задолжително обратете се кај педијатар, кој ќе ја потврди дијагнозата и ќе препише соодветна терапија.
Лекување и превенција
Лекувањето вклучува земање на антипаразитски лекови кои ги препишува лекар. Терапијата не се спроведува само кај детето, туку и кај сите членови на семејството или колективот, за да се спречи понатамошно ширење на инфекцијата.
Учете ги децата да не ги грицкаат ноктите – ова е важно, бидејќи јајцата од паразитите можат да се насоберат под ноктите и потоа да се внесат преку устата
По завршувањето на терапијата, некои деца може повторно да се заразат. Треба повторно да се консултирате со лекар ако:
- Симптомите не исчезнат по завршување на терапијата.
- Детето повторно почне да чувствува чешање во аналниот предел или други симптоми.
- Постојат знаци на посериозни компликации како губење на тежина, пролонгирани дигестивни проблеми или општа слабост.
За да го намалите ризикот од зараза, важно е да се придржувате до следниве хигиенски мерки:
- Редовно миење на рацете со сапун, особено по користење на тоалетот и пред јадење;
- Кратко сечење и одржување на ноктите чисти;
- Секојдневна промена на долна облека и постелнина;
- Миење на играчките и предметите што детето често ги допира;
- Одржување на хигиената во просторот каде што детето престојува.
Најголема опасност од зараза имаат децата кои престојуваат во колективи, како што се градинките и училиштата, бидејќи глистите лесно се пренесуваат меѓу децата. Исто така, ризик постои и кај луѓето кои работат со деца, како што се воспитувачите и наставниците. Глистите се видливи со голо око, а нивната големина варира – некои се долги само неколку милиметри, додека други може да достигнат и неколку метри
Може ли исхраната да помогне во борбата против глистите?
Иако антипаразитските лекови се најефикасниот начин за елиминација на глистите, некои природни намирници можат да помогнат во подобрување на варењето и создавање неповолни услови за паразитите:
- Лук – традиционално се смета дека лукот има антипаразитски својства. Некои родители го вклучуваат во исхраната како зачин или во форма на паста помешана со храна.
- Семки од тиква – содржат соединенија што можат да делуваат против паразитите. Тие може да се консумираат свежи или како додаток во смути.
- Јогурт и пробиотици – добрата цревна флора може да помогне во одржување на рамнотежата во дигестивниот систем и да го намали ризикот од повторни инфекции.
Дали домашните миленици можат да бидат извор на инфекција?
Некои видови глисти се пренесуваат од животни на луѓе, но најчестите детски глисти (поточно Enterobius vermicularis) не доаѓаат од домашни миленици. Сепак, ако имате куче или мачка, важно е редовно да ги однесувате на ветеринар за превентивна терапија против паразити.
Заклучок:
Детските глисти се чест и лесно решлив проблем, но превенцијата е клучна за да се избегне повторна зараза. Навремената реакција и правилните хигиенски навики можат значително да го намалат ризикот и да го заштитат здравјето на вашето дете.
