Два збора што родителите треба да престанат да ги користат

Користењето и избегнувањето одредени зборови може да го преобликува начинот на кој се однесуваме кон децата и да ги направи семејствата посреќни.

Родителството и воспитувањето може да бидат предизвик, па затоа е корисно да побарате совет за тоа како најважната работа на светот да ја направите полесна. Д-р Робин Кословиц за Psychology Today напиша напис за кратките зборови што ги сакаат родителите, но и за оние за кои би сакала родителите да престанат да ги користат.

„Забораваме дека постојат едноставни промени кои можеме да ги направиме, а кои можат да помогнат. Јазикот има голема моќ“, објаснува овој детски психолог.

Користењето и избегнувањето одредени зборови може да го преобликува начинот на кој се однесуваме кон децата и да ги направи семејствата посреќни.

Два збора што родителите треба да престанат да ги користат се „само“ и „но“.

„Замислете некој да ви каже ‘само’ погодете гол. Можеби и ќе успеете, но веројатно тренирате и вложувате труд, така што веќе не е ‘само’. Кога ќе му кажете на детето дека е прекрасно, но само треба да поработи на оценките, тогаш вие негирате се што е кажано пред ‘но’. Овој вид на изјава значи дека неговата вредност е условена“, тврди д-р Кословиц.

Наместо овие зборови, психологот советува почесто да ги користиме зборовите „и“ и „пред“.

„Кога велиме ‘и’, го потсетуваме детето дека две навидум контрадикторни работи можат да бидат вистинити во исто време. Зборот ‘и’ ни помага да пренесеме љубов и верба кај децата. На пример, можете да му кажете на детето дека е вредно и одговорно и дека мора да смислите начини кои ќе помогнат да запомни да ја заврши домашната задача. Целта е да се увериме дека децата знаат дека ги сакаме, но дека секогаш има нешто што можат да научат. Едното не го понишутва другот“, вели таа.

Од друга страна, за зборот „пред“, д-р Кословиц наведува дека не потсетува да му веруваме на процесот на растење на нашите деца.

„Децата не го менуваат своето однесување освен ако и додека не бидат развојно подготвени или на друг начин мотивирани да го сторат тоа. Не можеме точно да предвидиме кога или како тоа ќе се случи. Не можеме секогаш да го замислиме настанот, пријателството или новата средина што ќе катализира промена кај нашите деца. Но, тоа не значи дека промените не доаѓаат“, заклучува експертката.