Џенифер Валас со години го истражува родителството, а и самата е мајка на три деца. Таа вели дека една од најважните лекции што ги научила е дека нашите деца можат да се посомневаат во нашата безусловна љубов кон нив поради суптилните пораки што ги добиваат од нас за успехот.
„На пример, можеби навистина верувате дека детскиот труд е поважен од оценките, но тоа не е пораката што ќе ја добие ако првото нешто што ќе му го кажете кога ќе се врати дома од училиште е: „Како го реши тестот по математика?“, вели таа.
Таа смета дека тоа се зборови кои децата можат да ги почувствуваат како „перципирана родителска критика“, а се поврзани со лоши ментални здравствени исходи кај децата. Откако го дознала ова, почнала да внимава што им кажува на своите тинејџери, кои сега имаат 18, 16 и 14 години. Во продолжение се пет фрази кои никогаш не ги користи.
„Твоја работа е да учиш“
Валас смета дека за успех и напредок клучно е да се знае како да се придонесе за пошироката заедница. Затоа поттикнува волонтирање и така се обидува да им покаже на децата дека имаат талент или вештина што можат да ги искористат за да додадат вредност на светот. Таа вели: „Сакам да сфатат дека имаат многу повеќе да му понудат на светот отколку висок просек на оценки“.
„Дали веќе истражуваше некои факултети?
Валас не дозволува дискусиите за факултетот да се вовлечат во секојдневните разговори на своето семејство. На пример, таа ги ограничила разговорите за продолжување на образованието на еден час еднаш неделно.
„Така, успеавме да ја намалиме тензијата и да им покажеме на децата дека можат да уживаат во остатокот од неделата и да се фокусираат на други важни работи во нивниот живот“, објаснува таа.
„Дали ја доби оценката по историја?
Како поранешен асистент на Харвард, Валас не сака нејзините деца да мислат дека нивниот академски успех е најважен или дека оценките ги дефинираат. Кога децата се враќаат од училиште, таа прво ги прашува како го поминале денот или што ручале.
„Открив дека скромните почетоци како овој всушност водат до подлабоки разговори со моите деца за социјалната динамика, пријателствата, здравјето и благосостојбата“, истакнува таа.
„Сакам да те видам како даваш 100% во сè“
Валас смета дека ова е пример за изјава која може да доведе до исцрпеност и да поттикне перфекционистички тенденции. Наместо тоа, ги учи децата како стратешки да ја трошат енергијата.
„Сакам само да бидеш среќен/а“
Валас сака нејзините деца да бидат среќни и исполнети, но таа смета дека ова чувство понекогаш може погрешно да се протолкува и да не поттикне да мислиме дека ние сме најважни.
“Знам дека сум најсреќна кога се чувствувам вредно и им додавам вредност на другите. Сакам таа лекција да им ја пренесам на моите деца. Често им велам дека сакам да најдат луѓе и места во светот на кои им е потребна нивната помош. Целта не е да се биде подобар од другите, туку да се биде подобар за другите“, заклучува таа.
