Зборовите се моќни. Тие можат да влијаат на децата позитивно, но и негативно. Освен тоа, тие можат да се користат за поврзување или одвојување од децата. Затоа е важно како родителите им се обраќаат на своите деца. Во таа насока психологот Џезмин Меккој споделува пет фрази кои не би смееле да ги користиме кога разговараме со децата.
- “Ме лутиш!”
Кога станува збор за споделување чувства со децата, најдобро е да преземеме одговорност наместо да ги обвинуваме за она што го чувствуваме, тврди психологот.
„Секако, нивните постапки влијаат на вашите мисли и чувства, но не се виновни вашите деца. Наместо тоа, можете да кажете нешто како: „Моментално имам тежок момент. Забележувам дека сега почнувам да се лутам. Ми треба време да се смирам“, објаснува Мекој.
- „Глупав/а си“
Начинот на кој разговараме со децата станува нивен внатрешен глас. Ако им кажеме дека се глупави, ќе ни веруваат. „Мудро избирајте ги зборовите бидејќи децата не забораваат што зборуваме од лутина“, советува психологот.
- “Зошто не можеш да бидеш повеќе како твојот брат/сестра?”
„Можеме да ги кажеме овие работи во обид да ги мотивираме нашите деца да донесуваат различни одлуки, но споредбите помеѓу браќата и сестрите само поттикнуваат ривалство и ниска самодоверба“, истакнува Мекој.
- “Престани да зборуваш со мене! Оди си!”
Вообичаено е да се затвораме и да сакаме сите да не остават на мира кога се чувствуваме преоптоварени од родителството. Меѓутоа, треба да преземеме одговорност за заземање простор наместо да се истураме на децата.
„Можете да кажете нешто како „Се чувствувам преоптоварено во моментов и ми треба малку простор. Ќе одам да се напијам малку вода и ќе се вратам“. Потоа одвојте време да разговарате откако сите ќе се оладат“, порачува психологот.
- “Зошто си толку комплициран/а? Што не е во ред со тебе?”
Кога однесувањето на децата ќе почне да не обзема, треба да се повлечеме и да се фокусираме на решавање на проблемот. Наместо да им поставиме прашање што ќе ги разочара, можеме да кажеме: “Како можеме да работиме заедно? Што треба да направиме за да го решиме овој проблем?”
„Како родители, нашите зборови се моќни затоа што имаат способност да обликуваат како нашите деца се гледаат себеси и светот околу нив“, заклучува Мекој.
