Животот на родителите кои имаат тврдоглаво дете може да биде предизвик: од миење заби, до хранење или спиење, сè ви изгледа како битка во која обично нема победник.
Иако можеби станува збор за моменталната фаза на развој или за карактеристика со која ќе треба да научите да се справувате, добро е да се запамети дека децата кои покажуваат силна волја и ги тестираат вашите граници од мали нозе, всушност имаат светла иднина – тврдоглавите деца имаат поголеми шанси да станат успешни и да постигнат академски резултати, се вели во студијата објавена во списанието American Psychological Association.
Родителите на тврдоглави деца се соочуваат со уникатни предизвици кога станува збор за дисциплина. Едноставните барања или казни наскоро се претвораат во борби за моќ каде ништо не им помага на децата да го променат своето однесување. Во овие моменти, родителите често може да почувствуваат дека нивното дете „останува неказнето“, што доведува до фрустрација. Но, кога станува збор за дисциплина – системот што родителите го користат за да му ги пренесат основните вредности на своето дете – казнувањето не е главната цел.
„Ако имате тврдоглаво дете кое не слуша, кое не ги сака границите или кое се однесува воинствено поради нив, признајте си дека немате контрола врз неговата личност, но имате контрола врз она што го учи “, вели педагогот и автор на неколку книги за воспитување деца Шерон Силвер.
Накратко, не можете да промените кој е вашето дете, но можете да направите одредени прилагодувања за децата да имаат можност да научат кои се тие и да бидат најдобрата верзија од себе во рамките на границите што ќе ги поставите.
Психолог објаснува како да им поставите граници на децата
- Како да поставите такви граници?
Според педагогот, првото прилагодување што треба да го направите е да ви биде многу јасно да не се откажете од авторитетот. “Одредете граница која не смее да се премине, без оглед на емоциите. Кога вашето дете има испади на бес или е луто, вика или се однесува агресивно, покажете му до каде е границата. Бидете возрасен и преземете ја контролата врз акцијата во ситуацијата”, вели Силвер и додава дека на вашето дете можете да му кажете нешто како: „Гледам дека си навистина лут. Колку е голема твојата лутина на скала од 1 до 10? Што можеш да направиш за да се чувствуваш подобро? Дали треба да дишете или можеби сакате да прошетате? Дали сакаш да зборуваме за тоа?
Со таков пристап, вие го зајакнувате детето и му дозволувате на детето да се чувствува слушнато. Колку повеќе детето се чувствува слушнато, толку повеќе детето ќе се труди да слуша.
Следниот чекор е да се постават јасни правила. „Како семејство, сите треба да седнете заедно во некое нормално време (не за време или после конфликт) и да ги поставите правилата“, вели таа и објаснува дека тоа мора да бидат три едноставни правила кои се еден вид насоки и кои ги одредуваат границите за однесувањето што може да се примени на сè: пријателства, училиште, домаќинство, однесување во јавност. Тие три правила се: безбедност, љубезност и почит. Дајте му до знаење на детето дека ако однесувањето не е безбедно, љубезно и почитувано – тогаш однесувањето не е соодветно“.
Клучот за успехот во тие моменти е да го третирате детето како индивидуа, личност која ја развива сопствената личност врз која вие влијаете, но не контролирате. „Не се работи за присилување на детето да го изеде зеленчукот, да ги дели своите играчки или да ја изврши домашната задача.
Станува збор за учење на децата дека заслужуваат да бидат најдобрата верзија од себе и дека можат да изберат да јадат зеленчук, да споделуваат играчки или да ја направат домашната задача, бидејќи тоа им овозможува да бидат најдобрата верзија од себе“, објаснува Силвер и им порачува на родителите секогаш да запомнат што е нивната работа е: да го воспитуваат, учат и поттикнуваат детето да се развие во добра личност која е способна да живее добар живот.
