Родителите даваат се од себе за да бидат што е можно подобри за своите деца. Понекогаш, се разбира, грешат затоа што сите ние грешиме, но се додека се трудат да напредуваат, да ги поправат грешките, тие се на добар пат.
Некогаш од незнаење, а понекогаш едноставно затоа што така сме научени, на децата им кажуваме фрази кои нам ни се вообичаени и безопасни, но проблемот е што децата ги слушаат и доживуваат сосема поинаку. Ова неретко води до проблеми во комуникацијата и конфликти, понекогаш децата се чувствуваат лошо, повредено поради тоа, а тоа е последното нешто што го сакаме.
Еве неколку примери како родителите кажуваат и мислат едно, но децата го слушаат и разбираат тоа сосема погрешно.
Молчи!
Кога ќе му кажеме на детето да „молчи“, детето тоа го разбира како: премногу сум напорен/а.
Оваа честа фраза е премногу апстрактна за децата и им е тешко да ја сфатат на вистински начин. Наместо да го замолчите детето на овој начин, обидете се со рака да му дадете знак дека треба да зборува малку потивко, покажете му да зборува потивко така што ќе шепотите, играјте игра кој може подолго да молчи и понудете му нешто за да му го задржи вниманието.
Внимавај!
Со најдобра намера им велиме на децата „внимавај“ или „биди внимателен/а“, но пораката што тие ја добиваат од тоа е – светот е страшно место.
Се разбира, тоа не значи дека треба да ги оставите децата да прават што сакаат, дури и ако е опасно, туку едноставно избегнувајте тоа да им кажувате на овој начин. Наместо тоа, обидете се да се фокусирате на тоа што точно треба да направи детето: „Слези и оди по тротоарот“ или прашајте го: „Што треба да направиме пред да ја поминеме улицата?“. На овој начин нивната свест за окружувањето ќе расте со текот на времето.
Побрзај!
Сосема е разбирливо понекогаш да го брзате детето, бидејќи сите знаеме колку време може да потрае нивното облекување облека или чевли кога треба да оди некаде. Но, оваа едноставна фраза детето ја доживува како – морам да се откажам од моите желби поради твоите.
Наместо да го брзате детето на овој начин, бидете јасни и сериозни: „Идеме за десет минути“. Можете да му помогнете на детето со некој визуелен распоред, најавувајќи го следниот чекор или користејќи тајмер, во зависност од неговата возраст.
Пушти, јас ќе го сторам тоа
На детето му треба многу повеќе отколку вам да ги врзе врвките од чевлите, но тоа не значи дека треба да го прекинувате секој пат велејќи: „Пушти, ќе ти ги врзам врвките од чевлите“. Иако тоа го правите со добра намера и за да побрзате, детето тоа го гледа како – јас не сум способен за ова, моите родители го прават тоа подобро.
Не правете го наместо детето она што тоа мисли дека може само да го направи, туку дајте му време и можност да научи и охрабрете го во тоа. Ако навистина ви се брза, обидете се: „Што велиш јас да ти облечам една чевла, а ти другата?.
Биди добро/а момче/девојче
Реченицата која се користи со генерации всушност им испраќа порака на децата – добар сум кога се однесувам добро, а лош сум кога правам нешто лошо.
За детето да не ја разбере погрешно оваа фраза, важно е да му дадете до знаење дека е секогаш добар, но дека понекогаш прави нешто погрешно или не се однесува баш убаво.
Немој да скокаш/викаш/удираш
Верувале или не, после оваа фраза детето ќе го направи токму она што вие ќе му кажете да не го прави. А за да го избегнете тоа, доволно е само да му кажете што треба да прави, наместо што не треба: „Симни се од креветот“, „Можеш да удираш тапани“, „Ајде да разговараме потивко“…
Престани да плачеш
Речиси и да нема родител што не го кажал ова барем еднаш во ситуација кога се чини дека ништо не помага, а детето не престанува да плаче. Сепак, малите деца ја разбираат оваа фраза како „забрането“ да ги покажат своите емоции.
Наместо тоа, помогнете му на вашето дете да ја именува емоцијата што ја чувствува, дајте му до знаење дека е во ред да се чувствува така: „Гледам дека си тажен, јас сум тука за тебе“.
Ништо не ти е, премногу си чувствителен/а
Таа мала гребнатинка или некоја ситуација која на возрасните им изгледа толку мала и безначајна, за детето е вистински проблем. Фразата „ма не ти е ништо“ или „ајде, премногу си чувствителен/а“ малите ја слушаат како – моите чувства се погрешни, не се нормални.
За да избегнете детето да ја добие оваа погрешна порака, прифатете ги неговите емоции, бидете тука за него, дајте му до знаење дека е во ред без разлика како се чувствува.
