Сите знаеме дека играта им користи на децата на безброј начини, од развивање на нивната имагинација до емоционален и физички развој. Но, истражувањето на Меѓународната асоцијација на производители на опрема за играње (IPEMA) открило дека денешните родители сè помалку ставаат акцент на играта. IPEMA проучувала 1.000 американски родители за да ги открие и разбере генерациските разлики во ставовите за играта.
Еве неколку клучни заклучоци од анкетата:
Бумерс родителите (родени по Втората светска војна до почетокот на 60-тите) се согласуваат дека децата имаат физичка корист (93%), социјална (87%), емоционална (85%) и когнитивна (80%) од играњето.
Кај милениумските родители, овие вредности се пониски: социјални (75%), физички (74%), когнитивни (68%) и емоционални (65%).
Милениумските деца играат во затворени простории речиси двојно повеќе од децата на бумерс родителите кои поминуваат во просек 4,11 часа надвор дневно во споредба со 2,47 часа колку што надвор поминуваат милениумските деца.
Милениумските родители имаат 73% поголема веројатност да планираат време за игра за своите деца, во споредба со бумерсите каде тоа е само 45%.
Том Норквист, претседател на одборот за маркетинг на IPEMA, изјави: „Милениумските деца поминуваат повеќе време во своите четири ѕида затоа што тие самите поминуваат повеќе време со технологијата и стравот – предизвикувајќи синдром на хеликоптер родители. Масовното прифаќање на технологијата и користењето на мобилни телефони сега е епидемија, а времето на екранот се натпреварува со природата“.
Тој верува дека фактот што СМС-пораките го замениле разговорот лице-в-лице е причината што повеќе време се троши во затворен простор.
Исклучително е важно децата да имаат време за игра. Обидете се да избегнете пренатрупаност во распоредот на вашите деца и наместо тоа, нека изберат само две воннаставни активности. Покрај тоа, децата нека играат или надвор или дома. Секако, понекогаш им е здодевно, но најчесто има илјадници работи што можат да ги направат.
